Για έναν καλύτερο κόσμο

Για έναν καλύτερο κόσμο

Αναγνώστη και φίλε, με την συσσώρευση τόσων πραγμάτων που πηγαίνουν στραβά πιστεύεις ότι αύριο θα έρθει κάτι καλύτερο;

Ποιος θ’ αλλάξει τις μάζες;; Κι εννοώ αλλαγή προς το καλύτερο, διότι προς το χειρότερο είναι εύκολο. Το βλέπουμε άλλωστε στις ημέρες μας που μία ενδημία έγινε πανδημία και μας έκλεισε σε φυλακή μ’ έναν τέτοιο τρόπο που πολλοί, δυστυχώς, έγιναν φανατικοί της φυλακής τους για να ζήσουν τάχα υγιείς.

Ζήσε δηλαδή σαν άρρωστος για να πεθάνεις υγιής, αυτό τελικά θέλουμε;

Αν τελικά θέλουμε αλλαγή, ας την κάνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Αν θέλουμε καλύτερο κόσμο ας τον δημιουργήσουμε οι ίδιοι. Ας μην περιμένουμε τον κόσμο ν’ αλλάξει για μας. Ας αλλάξουμε εμείς προς τον κόσμο κι ας μην περιμένουμε να μας καταλάβουν. Διαπιστώνουμε άλλωστε ότι τρεις ομάδες συνειδητά ή μη «ανοήτων», διαμορφώνουν αυτόν τον «καλύτερο» κόσμο που περιμένουν πολλοί.

Η κεφαλή του σπιτιού για παράδειγμα, είναι υπεύθυνος να διαμορφώσει τους άνδρες και τις γυναίκες του αυριανού κόσμου. Ο πατέρας μιας οικογένειας πολλές φορές μετατρέπει σε ποτό τα χρήματα που κερδίζει, επιστρέφει στο σπίτι και κακομεταχειρίζεται την σύζυγό του και τα παιδιά του επειδή θεωρεί τον εαυτό του βασιλιά του σπιτιού. Φανταστείτε, το κεφάλι του σπιτιού με τέτοια συμπεριφορά.

Φανταστείτε επίσης έναν θρησκευτικό ηγέτη με τέτοια συμπεριφορά, που δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη, την γαλήνη.

Τώρα τι να πούμε για τους διοικούντες ή τους πολιτικούς με τέτοια νοοτροπία. Μπορούν να οδηγήσουν τον κόσμο σ’ ένα καλύτερο αύριο; Μήπως οδηγούν όσους τους ακούνε στην κόλαση;

Μήπως τελικά γίνεται πιο φανερή στις ημέρες μας η ανάγκη της εκδήλωσης ανθρωπιάς, γαλήνης Αγάπης, για να διορθώσουμε τον εαυτό μας και τις καταστάσεις γύρω μας; Μήπως θα έπρεπε εκεί να είναι η επιδίωξή μας και το ξόδεμα των ενεργειών μας κι όχι στην ικανοποίηση και στην ευχαρίστηση πρόσκαιρων πραγμάτων και καταστάσεων;

Τι έχει τελικά αξία για τον καθέναν μας;

Αν μας έλεγαν ότι σ’ ένα μήνα πεθαίνουμε θα «κυνηγούσαμε» τα ίδια πράγματα; Τότε θα άλλαζαν οι επιδιώξεις μας, οι στόχοι μας; Μα, ο θάνατος είναι το μόνο σίγουρο σ’ αυτήν την ζωή. Ίσως έρθει οποιαδήποτε στιγμή. Για τι να πιστεύουμε ότι εμείς θα ζήσουμε 150 χρόνια;

Η αληθινή θρησκεία έχει ένα όνομα, ΑΓΑΠΗ. Δεν γνωρίζει ούτε από χρηματοδοτήσεις, ούτε από συμφέροντα, ούτε έχει ομορφιά ή ασχήμια, πλούτο ή φτώχια.

Ο Χριστός άλλωστε δεν άφησε θρησκεία, αλλά ένα μήνυμα: ΑΓΑΠΑΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.

Ας επανεκτιμήσουμε την ζωή μας, τις επιδιώξεις μας, τις αξίες της καρδιά μας και ίσως αλλάξουμε προς ένα κόσμο καλύτερο, έστω κι αν αυτός ο κόσμος είναι αυτός που θα υπάρχει μέσα μας, στην καρδιά μας.
16 - 5- 2020