ΤΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ

 ΤΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ

Πόσο απαραίτητο είναι το ξυπνητήρι στην ζωή μας;

Ο κόκορας, κάποτε, λειτουργούσε ως ξυπνητήρι των ανθρώπων για την νέα μέρα που ερχόταν. Φώναζε γύρω στις 5 που ήταν και η πιο δυνατή ώρα της ημέρας (3 – 6 είναι οι ώρες με την μεγαλύτερη δύναμη).

Σήμερα δεν ακούει κανένας το ξυπνητήρι – κόκορα και αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιούμε τα ρολόγια ξυπνητήρια.

Τι κάνουν αυτά τα ξυπνητήρια;;

Μας ξυπνάνε, επειδή είμαστε κοιμισμένοι. Και δεν μας ξυπνάνε μόνο από τον φυσικό ύπνο αλλά τα διάφορα «ξυπνητήρια» μας αφυπνίζουν και μας φέρνουν στο τώρα, από το παρελθόν ή το μέλλον που ταξιδεύουμε. ΤΩΡΑ ζούμε.

Κάποιες φορές, επειδή δεν ακούμε τα διάφορα ξυπνητήρια της ζωής, ο «Δάσκαλός μας» μάς στέλνει άλλης μορφής ξυπνητήρια, μήπως και επανέλθουμε στο ΤΩΡΑ, στην ζωή και στον σκοπό μας. Αυτά μπορεί να είναι ένας κακός γείτονας που συνεχώς μας «τσιτώνει», ένας κακός προϊστάμενος, κλπ.

Αν κι αυτό το είδος ξυπνητηριού δεν λειτουργεί ο «εκπαιδευτής μας» παίρνει πιο σκληρά μέτρα, πάντα για το καλό μας. Για να μας βοηθήσει να ξυπνήσουμε και να κάνουμε αυτό που πρέπει και μπορούμε. Μας βάζει ένα ξυπνητήρι μέσα μας, ως σωματική ανισορροπία, ή ως σωματικό πόνο ή κάτι σχετικό.

Ξυπνητήρι είναι για να μάθουμε να ζούμε στο ΤΩΡΑ, να θυμόμαστε τον σκοπό μας (Διαρκές Κέντρο Βάρους) στην ζωή.

Το έκανε ακόμη και στον Απόστολο Παύλο. (Β΄ προς Κορινθίους κεφ.ΙΒ παρ 7). …… για να μην υπερηφανεύομαι (για όσα αποκάλυπτε στις ομιλίες του), επέτρεψε ο Θεός και μου εδόθη σκληρό αγκάθι εις το σώμα, άγγελος δηλαδή του σατανά, για να με γρονθοκοπεί, να με κολαφίζει, ίνα μη υπεραίρωμαι. Γι’ αυτό, παρακάλεσα τον Κύριο τρεις φορές για να μου το απομακρύνει. Και Αυτός μου είπε: «Σου αρκεί η χάρη μου. Η δύναμή μου μέσα από την ασθένειά σου τελειοποιείται». Με ευχαρίστηση θα καυχώμαι για τις ασθένειές μου, λέει ο Παύλος, για να κατασκηνώσει σε μένα η δύναμη του Χριστού. ………. Όταν ασθενώ, τότε είμαι δυνατός.

Ίσως και στον καθέναν μας ένα πρόβλημα, μια ασθένεια, να είναι ένα ξυπνητήρι, που μας έστειλε ο «εκπαιδευτής μας» για να μας βοηθήσει να ξυπνήσουμε και να κάνουμε το έργο του Πατέρα.

Πιθανώς να αναρωτιόμαστε «μα τι μπορώ παραπάνω να κάνω;;». Μπορούμε, να κάνουμε μια καλή πράξη κάθε μέρα, να κρατάμε τις υποσχέσεις μας, (της 14^ης) για να γίνουμε καλύτεροι, να μοιράζουμε άρωμα και αγάπη γύρω μας όπως το κάνουν τα λουλούδια.

Να χαιρόμαστε το κάθε ΤΩΡΑ γιατί δεν γνωρίζουμε την ημερομηνία λήξης μας, διότι γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι με προβλήματα που ζουν πολλά χρόνια, όπως και άλλοι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα και φεύγουν σε μια στιγμή.

Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει σε μία επιστολή του ότι είναι «δούλος του Χριστού» και γι’ αυτό κάτω από όποιες συνθήκες και κινδύνους, θα διαδίδει τις διδασκαλίες του.

24/10/2020

ΔΦ

Ο ΠΑΡ ΑΓΚΩΝ ΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΚΑΡΑ

 

Ο παρ-αγκων-ισμός*   του μασκαρά**

Μασκαράς, όπως λένε τα λεξικά, αλλά θυμούνται και οι παλιοί, έτσι ονόμαζαν έναν πολύ κακό άνθρωπο, έναν που δεν έχει ντροπή.

Αργότερα μασκαράς ονομάστηκε και ο καρνάβαλος που μεταφορικά ως χαρακτηρισμός έδειχνε έναν άνθρωπο που δεν είχε «τσίπα», ντροπή.

Όλα τα παραπάνω ήταν τα χαρακτηριστικά αυτού που «φορούσε» μάσκα, είτε ως φυσικό αντικείμενο, είτε ως προσωπικότητα. Σήμερα δυστυχώς, λέω δυστυχώς, διότι οι άνθρωποι στην πλειονότητά τους, έχουν ως μόνιμο «αξεσουάρ» τις μάσκες της ψεύτικης προσωπικότητας και τις εναλλάσσουν κατά το δοκούν.

Ταυτόχρονα, έρχεται η Μητέρα Φύση και μας φορά μάσκες για να μας το κάνει χτυπητό, ολοφάνερο. Ξυπνήστε βρε «μασκαράδες, σας φόρεσα μάσκες μήπως και αντιληφθείτε την πραγματικότητά σας. Μήπως και καταλάβετε ότι κάνατε τέχνη την προσωπίδα, την μάσκα της προσωπικότητάς σας και δεν αφήνετε να εκδηλωθεί ούτε μία στιγμή ο αληθινός εαυτός σας. Είστε μασκαράδες και σας το δείχνω, σας υποχρεώνω να το δείτε.

Εσείς όμως ακόμη και τώρα μάλλον παραμένετε κοιμισμένοι νομίζοντας ότι η μάσκα είναι για άλλο σκοπό. Τι άλλο να κάνω για να σας ξυπνήσω, για να σας βοηθήσω να δείτε την αλήθεια σας;;

Ταυτόχρονα ήρθε η κίνηση – χαιρετισμός δια του αγκώνα για να μας θυμίσει το «πρίτςςς» που κάναμε πιτσιρικάδες, δείχνοντας τον αγκώνα μας. «Σιγά που θα σου το δώσω, πριτς.»

Η Μητέρα Φύση μας έδωσε την παλάμη, στην οποία φτάνουν όλα τα ανακλαστικά αισθητήρια του σώματος, (όπως και στα πόδια) γι’ αυτό και απλώναμε το χέρι για να χαιρετίσουμε κάποιον. Τώρα πολλοί δίνουν τον αγκώνα σαν να λένε «πριτςςςς που θα σου δώσω το χέρι μου!!!!!».

Τελικά, έχουμε στο πρόσωπό μας την ζωντανή υπενθύμιση ότι κοιμόμαστε συνειδησιακά. Επαληθεύουμε τον ύπνο μας με τον χαιρετισμό (παραγκωνισμό) του αγκώνα. Τι άλλο μας χρειάζεται για να αντιληφθούμε ότι κάτι δεν πάει καλά σε μας, στον καθέναν μας. Ας μην ρίχνουμε το μπαλάκι στην ευθύνη του άλλου. Ο άλλος φταίει, ο άλλος το έκανε, ο άλλος αποφάσισε.

Το 1976 ο Δ. Σαμαέλ είπε: «ένα βήμα πίσω και είμαστε χαμένοι». Ο Δ. Λάκσμι αργότερα είπε: «Αν δεν κάνουμε ένα βήμα μπροστά, είμαστε χαμένοι». Τώρα λέμε: «ας σωθεί όποιος μπορεί». Αν παίρνουμε τα προβλήματα των άλλων, βυθιζόμαστε πιο γρήγορα. Δεν φταίνε οι άλλοι για τις επιλογές μας.

Δηλώνουμε όλοι οι άνθρωποι ότι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και τελικά κάνουμε ότι μπορούμε για να μην είμαστε. Γιατί;;  Τι επιθυμούμε τελικά στην ζωή μας; Μήπως άλλα ζητά η καρδιά και άλλα πράττει ο νους; Μήπως η καρδιά ζητά αγάπη, αλήθεια, συνεργασία, αρμονία και ο νους διπλώνει τον αγκώνα και λέει: «πριτςςςςς που θα σου δώσω όλα αυτά. Γιατί τι έκανες για να τα αξίζεις;;».

Αλήθεια, τι κάνουμε για να αξίζουμε μιας καλύτερης πορείας στην ζωή; Προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι; Όχι. Προσπαθούμε να βοηθάμε τον διπλανό μας; Μόνο όταν η δημοσιότητα είναι δίπλα. Προσπαθούμε να περιορίσουμε την δράση των κακών μας συγκατοίκων, των ελαττωμάτων μας; Όχι.

Κι όμως πάλι έχουμε βοήθεια άνωθεν. Πάλι μας δείχνει ότι η μάσκα, με ύφασμα ή αυτή της προσωπικότητάς μας είναι δυστυχώς μόνιμο εξάρτημά μας και πρέπει να το αποβάλλουμε.

Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε «μασκαράδες». Να μην φοβόμαστε να δείξουμε το πραγματικό μας πρόσωπο. Όμως για να αποκτήσουμε αυτό το κουράγιο πρέπει να το έχουμε καθαρό, σταθερό, αληθινό. Διαφορετικά θα κρυβόμαστε πίσω από μάσκες και ψεύτικα χαμόγελα και δεν θα τολμάμε να δίνουμε το χέρι μας στον απέναντι γιατί το χέρι είναι συνδεδεμένο με την καρδιά μας και θα έχουμε τον φόβο μήπως διαβάσει τις πραγματικές μας σκέψεις.

Τελικά, φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας το κατανοήσουμε κι ας κάνουμε κάτι, διότι διαφορετικά μας περιμένουν τα σκοτάδια. Κι ας μην παραπονιόμαστε ότι βαδίζουν τα πράγματα (προσέξτε, όχι εμείς, τα πράγματα) όλο και προς το χειρότερο.

Μετά από τόσες προειδοποιήσεις για αλλαγή πορείας, για ν’ αποφύγουμε τα βράχια και τα σκοτάδια, αν εμείς κοιμόμαστε συνειδησιακά, τότε οι επιλογές μας αποζημιώνονται.

Αν κάποιος δεν παλέψει να βγει στο Φως, θα βυθίζετε όλο και περισσότερο στα σκοτάδια. Αν θέλει να βγει στο Φως τότε βλέπει τις προειδοποιήσεις, βλέπει την ανάγκη παρ-αγκων-ισμού του μασκαρά και αντιδρά. Έτσι κατανοεί τις προειδοποιήσεις, πιάνει τα μηνύματα και θέλει να ελευθερωθεί. Ναι τότε θα οδηγηθεί προς το Φως.

 

 

*παραγκωνισμός:  υποσκελίζω, θέτω κατά μέρος, απωθώ δια του αγκώνος

**μασκαράς:  φέρον μάσκα, προσωπίδα, μεταμφιεσμένος, μτφ. Άνθρωπος επαίσχυντος, κακοήθης.

Δημήτρης Φιλιππίδης

Οκτ 2020

Τα λουλούδια, ...... τα αρώματα

 

Τα λουλούδια,  τα αρώματα

Παγκόσμια συνήθεια να προσφέρουμε λουλούδια για να εκδηλώσουμε τον θαυμασμό μας, τον σεβασμό μας, την αγάπη μας. Υπάρχουν όμως και τα αόρατα λουλούδια που δεν πρέπει να τα ξεχνάμε, τα λουλούδια της ψυχής.

Το λουλούδι μας κοιτάζει και μας μιλάει με το σχήμα του, το άρωμά του και ξυπνάει στην ψυχή μας ότι αντίστοιχο υπάρχει.

Να προσέχουμε λοιπόν από το τι υπάρχει στο περιβάλλον μας, γιατί η επιρροή τους εισχωρεί μέσα μας. Κάθε τι που υπάρχει γύρω μας εξασκεί μια επιρροή  πάνω μας έστω κι αν δεν το συνειδητοποιούμε. Το σημαντικό είναι να είναι κανείς συνειδητός για να κάνει μια ευεργετική εργασία.

Μόλις νοιώσουμε ότι ένα αντικείμενο μας επηρεάζει ευνοϊκά πρέπει να ανοιγόμαστε συνειδητά ώστε αυτές οι επιρροές να μας διαπεράσουν βαθιά.

Ας πάμε κοντά στα λουλούδια και ας τους ζητήσουμε το μυστικό τους άρωμα, να τα ακούσουμε, ώστε να μπορούμε κι εμείς να βγάζουμε το άρωμά τους στην καρδιά μας, στην καρδιά μας, στην ψυχή μας. Όλα μιλάνε, αλλά οι άνθρωποι δεν ξέρουν να ακούν, ούτε τον ήλιο, ούτε τα δέντρα, τα βουνά, τα πουλιά.

Αν όμως πρόκειται για κακολογίες αμέσως ανοίγουν διάπλατα τ’ αυτιά μας.

Τα πνεύματα των τριαντάφυλλων είναι οντότητες που έρχονται από τον πλανήτη Αφροδίτη και δέχτηκαν να ενσαρκωθούν στην γη για να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Σήμερα μας αποκαλύπτουν την ομορφιά τους, αλλά στην πραγματικότητα είναι εδώ για να μας αποκαλύψουν τον δρόμο μας πιο μεγάλης τελειότητας, τον δρόμο της πραγματικής αγάπης, της αγάπης που δεν φυλακίζεται, της αγάπης που ελευθερώνει. Γι’ αυτό είναι και ο βασιλιάς των λουλουδιών, επειδή μας μαθαίνει την πραγματική αγάπη. Αν το καταλάβουμε ίσως αρχίσουμε να ευωδιάζουμε  γύρω μας.

Ένα άρωμα είναι η φυσική έκφραση μιας αρετής, όπως μια άσχημη μυρωδιά είναι η φυσική έκφραση ενός ελαττώματος. Οι μυρωδιές του ανθρώπινου σώματος έχουν να κάνουν με τις αρετές του ατόμου ή τα ελαττώματά του. Όταν για παράδειγμα είμαστε ταραγμένοι, θυμωμένοι, οι μυρωδιές γίνονται δυσάρεστες, ενώ σε θαυμάσια συναισθήματα οι αναθυμιάσεις είναι αρωματισμένες σαν κι αυτές των λουλουδιών.

Η Βίβλος αναφέρει ότι το άρωμα της θυσίας των δικαίων ανεβαίνει μέχρι τα ρουθούνια του Κυρίου που ευφραίνονται από αυτό. Ναι, ο Θεός εισπνέει τις ψυχές και η ψυχές των δικαίων αναδίδουν ένα άρωμα που έλκει τις φωτεινές οντότητες, ακόμη και το Άγ. Πνεύμα. Αυτά τα πνευματικά αρώματα είναι τόσο αιθέρια που δεν γίνονται αντιληπτά στο φυσικό επίπεδο.

Είναι για μας πολύ σημαντικό να κατορθώσουμε με την πνευματική μας εργασία να να καλυτερεύσουμε την ποιότητα του αρώματος των ψυχικών μας σωμάτων, όχι για να έλκουμε τους ανθρώπους, αλλά για να έλκουμε τους φίλους του αόρατου κόσμου που αγαπούν τα αρώματα της αγνής ψυχής.

Πρέπει να μάθουμε να ελευθερώνουμε το άρωμα της αγνότητας, της αγιοσύνης.

Η μαγεία της Αγάπης

 

Η μαγεία της Αγάπης

 

Είναι η αγάπη που έμαθε στους ανθρώπους τη μαγεία. Όταν αγαπάτε κάποιον, προβάλλετε πάνω του τις σκέψεις σας, τις επιθυμίες σας, προσπαθείτε να εισχωρήσετε στην καρδιά του, στο κεφάλι του, κι έτσι ενεργείτε πάνω του, και σύμφωνα με την ποιότητα και τη δύναμη της αγάπης σας, προκαλείτε καταστροφές ή δημιουργείτε μέσα του τη Βασιλεία του Θεού. Γιατί ακριβώς νομίζετε πως οι γυναίκες έγιναν οι μεγαλύτερες μάγισσες; Γιατί στο πέρασμα των αιώνων συχνά καταπιέζονταν, βασανίζονταν από την κοινωνία στην οποία ζούσαν: τις επιτηρούσαν, τις έκλειναν μέσα, δεν μπορούσαν να εκφράσουν τις επιθυμίες τους, τα αισθήματά τους, και τότε κατάφεραν ν’ ανακαλύψουν πλάγια μέσα για να εκφράσουν αυτά που εύχονταν. Αυτά τα  μέσα είναι οι χειρονομίες, η φωνή, το βλέμμα, το χαμόγελο, τα αρώματα. Έτσι έγιναν μάγισσες, γόησσες.

Ναι, η αγάπη είναι ο πατέρας της μαγείας, και αν μερικοί σκανδαλίζονται από αυτά τα λόγια, δεν έχουν παρά να κάνουν ανάλυση του εαυτού τους. Ας παρατηρήσουν λίγο τον εαυτό τους για να δουν πώς ενεργούν όταν είναι ερωτευμένοι, θα δουν ότι, ασυνείδητα ήδη, κάνουν μαγεία: ασταμάτητα σκέφτονται έντονα αυτόν ή αυτήν που αγαπούν για να τραβήξουν την προσοχή του ή την προσοχή της και να τον έλξουν προς το μέρος τους. Διαλέγουν τις συνθήκες, τις καταστάσεις που θα τους επιτρέψουν να τον γοητέψουν ή ακόμη να πέσει στην παγίδα τους... Στη συνέχεια, βέβαια, άλλοι προχώρησαν πιο μακριά, μεταχειρίστηκαν τις δυνάμεις της σκέψης, του λόγου και με τελετές, με Εξορκισμούς, επικαλέστηκαν τις οντότητες του αόρατου κόσμου και τις εξουσίες των αστέρων. Από αυτό βγήκε μια ολόκληρη «επιστήμη» συνοδευόμενη από ένα τελετουργικό που μεταβιβάστηκε από αιώνα σε αιώνα και από χώρα σε χώρα.

Η μαγεία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η έκφραση μιας αγάπης που θέλει να ικανοποιηθεί. Στη συνέχεια επεκτάθηκε και σε άλλα επίπεδα. Αφού ήταν στην υπηρεσία της Αφροδίτης, μπήκε στην υπηρεσία του Άρη, του Δία, κ.τ.λ. Ένα πρόσωπο που αισθάνεται ότι έχει προσβληθεί, πληγωθεί, θέλει να εκδικηθεί έναν εχθρό και, αντί να πάρει ένα όπλο για ν’ απαλλαγεί από αυτόν, καταφεύγει στη μαγεία, μια άλλη μορφή της μαγείας με άλλες επικλήσεις, άλλα αντικείμενα, άλλα τελετουργικά. Ή κατακυριευμένο το πρόσωπο αυτό από φιλοδοξία, μεταχειρίζεται τη μαγεία για να αποκτήσει τις εξουσίες ή τις θέσεις που επιθυμεί, εξοντώνοντας τους αντίζηλους ή ανταγωνιστές. Λοιπόν, βλέπετε, υπάρχουν κάθε είδους μαγείες, αλλά η πρώτη μαγεία ήταν αυτή της Αφροδίτης, είναι η αγάπη που επινόησε όλες τις άλλες μαγείες.

Όταν βλέπει κανείς πώς μερικοί καταλαβαίνουν την αγάπη, πώς την εκδηλώνουν, ποιες μεθόδους χρησιμοποιούν, αντιλαμβάνονται ότι ήδη αυτοί τσαλαβουτούν ασυνείδητα στη μαύρη μαγεία. Το να κάνει κανείς ό,τι είναι δυνατό για να γοητέψει κάποιον, είναι σαν να θέλει να του επιβληθεί, να ασκήσει βία επάνω του, και δεν έχει το δικαίωμα. Όταν όμως η αγάπη κυριέψει ορισμένα πρόσωπα, αυτά δεν ενδιαφέρονται να μάθουν αν αυτός ή αυτή που αγαπούν αισθάνεται ή όχι επίσης αγάπη γι’ αυτά, θέλουν να αγαπηθούν με κάθε τρόπο, και τότε είναι ικανά για όλα, ακόμη και να επιδοθούν σε μαγικές πράξεις. Όμως εδώ, σας προειδοποιώ, μην το κάνετε ποτέ αυτό. Γιατί;

Υποθέστε ότι, με εξορκισμούς και μαγικούς τύπους, καταφέρνετε ν’ αναγκάσετε κάποιον ή κάποια να σας αγαπήσει και έτσι σας ερωτεύεται πολύ: όταν θα σας αγκαλιάσει και θα σας δώσει αυτό που ζητήσατε, θα σας το δώσει η Κόλαση. Γιατί μην πιστεύετε ότι τα επικαλεσθέντα πνεύματα με τους μαγικούς σας τύπους που θα εγκατασταθούν μέσα σ’ αυτό το ον για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες σας είναι τα πιο φωτεινά πνεύματα. Όχι, είναι σκοτεινές οντότητες που θα εισχωρήσουν μέσα σας και θ' αρπάζουν τις δυνάμεις σας. Αν μπορούσατε να τις δείτε, θα σηκώνονταν οι τρίχες του κεφαλιού σας, θα ικετεύατε τον Ουρανό να σας απαλλάξει από αυτές. Οι μαγικές πρακτικές είναι η χειρότερη μέθοδος για να αποκτήσετε την αγάπη κάποιου. Θα έχετε ίσως στο φυσικό επίπεδο αυτό που επιθυμείτε οπό αυτό το ον, όμως 6α πιείτε από τα χείλη του ένα δηλητήριο που θα διοχετευτεί μέχρι την ψυχή σας.

Πρέπει να καταλάβετε ότι υπάρχει στους άντρες και τις γυναίκες ένα στοιχείο πιο αιθέριο με το οποίο πρέπει να κανονίζετε τις σχέσεις σας. Έτσι γίνεστε πιο πλατύς, οι μέθοδοι που μεταχειρίζεστε προς αυτό το ον που αγαπάτε γίνονται πιο έξυπνες, πιο λεπτές, και αυτό το ον αρχίζει να προσκολλάται πολύ πιο έντονα επάνω σας, γιατί βλέπει ότι είστε λογικός, ότι δεν το αναγκάζετε, και ότι μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σ’ εσάς. Όταν εξαφανίζεται από μέσα σας ο φόβος, να μην αιχμαλωτίζετε ό,τι επιθυμείτε, παύετε να είστε αγχώδης, χυδαίος, εκδικητικός, και βλέπετε πιο καθαρά για να βρείτε λύσεις στα προβλήματα που σας απασχολούν.

Υποθέστε μάλιστα ότι η γυναίκα σας ή ο σύζυγός σας δε σας αγαπάει πια. Πείτε τότε ότι αυτή η ψυχή είναι ελεύθερη, και ότι δε θα είναι αιώνια μαζί σας. Ότι πριν από εσάς είχε ήδη αγαπήσει εκατοντάδες συζύγους ή γυναίκες και ότι θ' αγαπήσει και άλλους μετά οπό εσάς. Γιατί να σπάζετε το κεφάλι σας αν δε σας αγαπάει πια; Κι εσείς, Θα την αγαπάτε μήπως για πάντα;... Την αγαπήσατε από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος; Όχι. Ε, λοιπόν, ησυχάστε και να ξέρετε ότι είναι άδικο να ζητάτε τα πάντα από ένα ον, ενώ εσείς ο ίδιος θεωρείτε τον εαυτό σας ελεύθερο να κάνει ό,τι του αρέσει.

Είναι λοιπόν σημαντικό να μάθει κανείς να μετατρέπει την αγάπη του. Κρατάτε τη φωτογραφία του άντρο ή της γυναίκας που αγαπάτε... Γιατί θα πρέπει να λερώσετε και να περιορίσετε αυτό το ον προβάλλοντας επάνω του σεξουαλικές επιθυμίες, σκεφτόμενοι τα μέσα για να το υποδουλώσετε και να το κάνετε δικό σας; Αντίθετα, πρέπει να το εμπιστευτείτε στο Θεό, στη Θεϊκή Μητέρα λέγοντας: «Να, είναι η κόρη σας, είναι ο γιος σας, ευλογήστε αυτό το ον και εμπνεύστε μου τις καλύτερες σκέψεις ώστε να μπορέσω να το βοηθήσω στην εξέλιξή του.» Και ακόμη όταν χαϊδεύετε την αγαπημένη σας, το κεφάλι της, τα μαλλιά της, αντί να ζητάτε μόνο την ηδονή, σκεφτείτε κάτι για το καλό της και πείτε: «Είθε ο Θεός να σε ευλογεί, είθε μέσα σ’ αυτό το κεφάλι να βασιλεύει το φως, είθε όλοι οι άγγελοι να έρθουν και να εγκατασταθούν μέσα του » Τότε, η αγάπη σας θα μεταβληθεί, δε θα αποτελείται μόνο από αισθησιασμό, θα γίνει ένα εκπληκτικό συναίσθημα που δεν είχατε ποτέ γνωρίσει.

Αυτό που πραγματικά αποτελεί τον πλούτο του ανθρώπινου όντος, την πεμπτουσία του, δηλαδή τις σκέψεις του, τα συναισθήματα του, δεν μπορεί να τα συλλάβει κανείς. Η πιο μεγάλη ψευδαίσθηση είναι όταν φαντάζεται κανείς ότι μπορεί να αλυσοδέσει μια ανθρώπινη ψυχή. Είναι ακριβώς σαν να δοκίμαζε να δέσει την άμμο ή να διοικήσει τον αέρα. Η ψυχή δεν μπορεί να διοικηθεί. Μπορεί κανείς να κυριέψει το φυσικό σώμα, όχι όμως το μυστηριώδες ον που κατοικεί μέσα σ’ αυτό. Μπορεί να επικαλεστεί οντότητες του αστρικού κόσμου και να τους επιβάλει τη θέλησή του, το πνεύμα όμως είναι ελεύθερο, δεν μπορεί ούτε να δεθεί, ούτε να υποδουλωθεί.

Επιθυμείτε να έλξετε την αγάπη κάποιου;

Όλα τα μέσα για να το καταφέρετε απαγορεύονται, εκτός από ένα: να του στέλνετε φως. Δεν πρέπει να ζητάτε να κερδίσετε την αγάπη ή τη φιλία των όντων ούτε με το χρήμα, ούτε με τα θέλγητρα, ούτε με τα χαμόγελα. Ξέρω ότι όλος ο κόσμος χρησιμοποιεί αυτά τα μέσα, αυτά όμως είναι τα πιο αδύναμα απ’ όλα. Το μόνο μέσο που επιτρέπεται, και που είναι το πιο δυνατό, είναι να στέλνετε σ’ αυτόν ή σ’ αυτή που θέλετε να σας αγαπήσει δώρα φωτός και αγνές σκέψεις Ακόμα κι αν είναι σκληρός και κακός, κάντε υπομονή, υπομείνατέ τα όλα και εξακολουθήστε να τον βοηθάτε, να τον αγαπάτε: αν πράγματι επιμένετε τόσο γι’ αυτόν, αργά ή γρήγορα η ψυχή του θα το αισθανθεί και θα αρχίσει να ασχολείται περισσότερο μ' εσάς.

Το να θέλει κανείς να κάνει ιδιοκτησία του ένα ον είναι μια έλλειψη νοημοσύνης. Πού είδατε γραμμένο ότι η γυναίκα σας ή ο σύζυγός σας σάς ανήκει; Τον γνωρίζετε εδώ και δυο χρόνια, δέκα χρόνια, αυτός όμως δημιουργήθηκε προτού να τον συναντήσετε. Έχει γονείς, έχει ένα Δημιουργό, υπάρχει από εκατομμύρια χρόνια, δε σας ανήκει. Είστε και οι δύο συνέταιροι, απλούστατα. Αν θέλετε να αποφύγετε σοβαρές παρεξηγήσεις, ακόμα και μεγάλες δυστυχίες, θεωρήστε τον όχι σαν κατάκτησή σας, αλλά σαν συνέταιρό σας... εκούσιο ή ακούσιο, εδώ η ιστορία σιωπά!

Η μόνη πραγματική αγάπη είναι αυτή που αναρωτιέται πώς μπορεί να τροφοδοτεί την ανώτερη φύση στα όντα, πώς να τα υποστηρίζει, να τα φωτίζει, να τα δυναμώνει. Δυστυχώς, δεν το βλέπουμε αυτό συχνά, συναντάμε μάλλον ανθρώπους που δε σκέφτονται παρά τον εαυτό τους, που ζητούν μόνο να ικανοποιηθούν και δε νοιάζονται καθόλου για το τι θα συμβεί στον άλλο: τον σκίζουν, του αναστατώνουν τη ζωή, του καταστρέφουν το μέλλον του, αλλά λίγο τους ενδιαφέρει, αρκεί να ικανοποιήσουν την πείνα τους. Πόσοι αναρωτιούνται τι καλό θα φέρει η αγάπη τους σ’ αυτήν ή σ’ αυτόν που αγαπούν; Πόσοι προσπαθούν να διακρίνουν τη φύση της όποιας ανάγκης που τους σπρώχνει; Έχουν μια ανάγκη, να το μόνο σημαντικό πράγμα γι' αυτούς. Αυτή η ανάγκη είναι εγωιστική ή αφιλοκερδής; Έρχεται από τον Ουρανό ή από τις καταχθόνιες περιοχές;... Δεν το ξέρουν, και δεν θέλουν να το ξέρουν.

Εσείς όμως, στο εξής, προτού αναλάβετε οτιδήποτε για να έλξετε με το μέρος σας αυτόν ή αυτή που νομίζετε ότι αγαπάτε, σκεφτείτε, αναλύστε τον εαυτό σας και ρωτήστε τον τι θα του προσκομίσει η αγάπη σας: θα τον βοηθήσει να προοδεύσει, να είναι πιο ελεύθερος ή θα του δυσκολέψει τη ζωή και θα ξυπνήσει μέσα του τα πιο κατώτερα ένστικτα;

Πρέπει να μάθετε να σκέφτεστε περισσότερο τους άλλους. Αν δεν το κάνετε, οι νόμοι της μετενσάρκωσης και του κάρμα θα έρθουν να σας το θυμίσουν ξαναστέλνοντάς σας στη γη για να διορθώσετε τα λάθη σας και συχνά κάτω από μεγάλους πόνους. Λοιπόν, μόνο και μόνο για να αποφύγετε να υποφέρετε, προσπαθήστε να αγαπάτε μ’ έναν τρόπο πάντα πιο ευγενικό και πιο αφιλοκερδή.

Με το πνεύμα τους, ο άντρας και η γυναίκα είναι οι αντιπρόσωποι των δύο αρχών, αρσενικής και θηλυκής, που δημιούργησαν τον κόσμο: ο άντρας ο αντιπρόσωπος του κοσμικού Πνεύματος, του Ουράνιου Πατέρα, και η γυναίκα η αντιπρόσωπος της παγκόσμιας Ψυχής, της Θείας Μητέρας. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε αυτό, γιατί αυτή η ιδέα θα βοηθήσει να βλέπουμε ο ένας τον άλλον διαφορετικά και να μετατρέπουμε την αγάπη τους.

Όταν θεωρείτε το ον που αγαπάτε σαν έναν αντιπρόσωπο ή μια αντιπρόσωπο του Θεού, είστε υποχρεωμένος να συμπεριφέρεστε με σεβασμό, με ευλάβεια, κι αυτό που παίρνετε τότε από αυτό το ον είναι άλλης ποιότητας, πιο αγνό, πιο φωτεινό, ο καθένας γίνεται για το συνέταιρό του ένας αγωγός θεϊκών ενεργειών. Κι όταν πλησιάζει ο ένας τον άλλο, αντί να περιορίζετε τις ανταλλαγές σας στο κατώτερο επίπεδο, ενώνεστε με την Πηγή που είναι ο Θεός, αντλείτε δυνάμεις από τις ανεξάντλητες δεξαμενές, νιώθετε ότι έχετε ξεδιψάσει, φωτιστεί, δυναμώσει, ξανανιώσει... και είστε ευτυχισμένοι!

Πρέπει να εργάζεται κανείς κάθε μέρα για να βελτιώνει τον τρόπο που αγαπάει, και όχι μόνο τον τρόπο που αγαπάει τους ανθρώπους, αλλά και όλη τη φύση, το σύμπαν ολόκληρο, τους αγγέλους, τους αρχαγγέλους, το Δημιουργό, γιατί μια μέρα αυτή η αγάπη θα σας ξανάρθει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και θα σας φέρει μια ευτυχία που δε θα μπορούσατε να γευτείτε ούτε μέσα στην αγκαλιά ενός άντρα ή μιας γυναίκας.

Αν σας συμβεί ένα ο άντρας, μια γυναίκα να σας δώσει μια ματιά μέσα από την οποία θα νιώθατε τη θεϊκή αγάπη, μείνετε με αυτή την αίσθηση;, μην τρέχετε πίσω της νομίζοντας ότι θα μπορέσει να εξακολουθεί να σας κοιτάξει έτσι, γιατί δεν είναι αυτή που σας κοίταξε, αλλά φωτεινές οντότητες που τη χρησιμοποίησαν σαν ενδιάμεσο και που τώρα έφυγαν πιο μακριά.

Λοιπόν, καταλάβετέ με καλά, αντί να ζητάτε πώς θα τραβήξετε μέσα στα δίχτυα σας τον τάδε ή την τάδε που σας αρέσει, με τα πιο επιλήψιμα μέσα, είναι καλύτερα να σκεφτείτε ότι είναι ο τρόπος που αγαπάτε που χρειάζεται ν' αλλάξει. Γιατί δεν είναι η μαγεία που φέρνει την αγάπη, αλλά είναι η αγάπη, η αγνή αγάπη, η ανιδιοτελής αγάπη που είναι η αληθινή μαγεία. Γι' αυτό να απευθύνεστε κάθε μέρα προς το θεϊκό κόσμο λέγοντας: «Ω Άγγελοι, Αρχάγγελοι και Θεότητες, αν υπάρχει ένα πράγμα που θέλω να γνωρίσω, είναι η αγάπη. Διδάξτε με, μάθετε μου πώς ν’ αγαπώ.» Την ημέρα που θα γνωρίζετε ν’ αγαπάτε πραγματικά, όλα θα τραγουδούν μέσα σας, όλα θα δονούνται αρμονικά. Ακόμη κι αν δεν μιλάτε, αυτή η αγάπη θα εκφράζεται μέσα απ’ όλο σας το είναι και θα επηρεάζει ευνοϊκά όλο σας το περιβάλλον προτού να ξαναγυρίσει σ’ εσάς. Ακόμα και μια πέτρα που αγγίζετε με αγάπη αρχίζει να δονείτε» διαφορετικά για εσάς. Μόνο η αγάπη που τακτοποιεί, που κατευνάζει, που γλυκαίνει, που εναρμονίζει, που φωτίζει είναι η αληθινή αγάπη.

Λοιπόν, πόσοι άνθρωποι νομίζετε ότι είναι ικανοί ν’ αγαπούν;