Άνθρωποι και ελαττώματα καταστρέφουν το σπίτι τους

Άνθρωποι και ελαττώματα καταστρέφουν το σπίτι τους

Τι κοινό έχουν οι άνθρωποι και τα ελαττώματά τους;

Και τα δύο καταστρέφουν το «σπίτι» στο οποίο ζουν και δεν είναι υπερβολή ούτε φιλοσοφικό τερτίπι. Είναι μια πραγματικότητα που οι περισσότεροι των ανθρώπων την δεχόμαστε, κυρίως σε ότι αφορά τον άνθρωπο. Τα ελαττώματα όμως καταστρέφουν το «σπίτι τους»;

Ο άνθρωπος αποδεδειγμένα πλέον καταστρέφει το σπίτι του, την φύση και μάλιστα με κάθε τρόπο. Συνήθως ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους, τα ανεπτυγμένα κράτη, τους βιομήχανους κι έτσι ο νους καλύπτει τις δικές μας ενοχές, τις δικές μας πράξεις καταστροφής, την δική μας βλακεία. Το ότι υπερκαταναλώνουμε, το ότι θέλουμε πολλά σε αριθμό ρούχα, το ότι χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο ακόμη και για απόσταση 200 μέτρων, το ότι 7 δις άνθρωποι παράγουμε αρνητικά συναισθήματα καθημερινά, αρνητικές σκέψεις συνεχώς και όλα αυτά πρέπει να τα επεξεργαστεί η φύση του πλανήτη Γη.

Και η Γη, που έχει το δικό της ζωτικό σώμα, την δική της μπαταρία, την αύρα της, με τόση μόλυνση, πώς να αποδώσει και τι να αποδώσει. Προσπαθώντας να κρατηθεί στην ζωή αντιδρά και θα αντιδρά, χρησιμοποιώντας τα 4 στοιχεία της φύσης, την γη, το νερό, τον αέρα και την φωτιά. Να γιατί έχουμε αύξηση των φυσικών καταστροφών που θα αυξάνουν και σε συχνότητα αλλά και σε μέγεθος συνεχώς. Τα ευχολόγια δεν πιάνουν γιατί χρειάζονται έργα και έργα δεν κάνουμε, σχεδόν κανένας μας.

Τα ίδια συμβάντα έχουμε και στο σώμα μας, που είναι το σπίτι των ελαττωμάτων μας. Το σώμα μας είναι το φυσικό τμήμα μας, αλλά υπάρχει και το ψυχολογικό καθώς και το ψυχικό. Τα ελαττώματα μας που συνήθως τα θεωρούμε κομμάτι του χαρακτήρα μας που δεν αλλάζει, κατοικούν μέσα μας, τα ταΐζουμε και τα αφήνουμε να μεγαλώνουν και να κάνουν ότι γουστάρουν στην φύση τους, στο σπίτι τους, στο σώμα μας. Ξέρουμε όμως ότι ο φόβος παραλύει το σώμα, ο θυμός πειράζει το συκώτι, τα νεύρα κάνουν το στομάχι να σφίγγεται και η χώνεψη να δυσκολεύεται, και πολλά – πολλά άλλα.

Ταυτόχρονα καταφέρνουμε ως άνθρωποι και με την βοήθεια πάντα των ελαττωμάτων μας αντί να προσπαθήσουμε να ζούμε σ’ ένα παράδεισο, αφηνόμαστε και βουτάμε στην κόλαση, κάνοντας την ζωή μας, την καθημερινότητά μας όλο και πιο δύσκολη. Ποιος βοηθάει σ’ αυτό; Μα τα ελαττώματά μας.

Αν προσπαθήσουμε να δούμε ποιος γκρινιάζει, ποιος θυμώνει, ποιος νευριάζει, ποιος θέλει να σκοτώσει, θα καταλάβουμε την ανάγκη του «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ».

Τα ελαττώματα μας μάς οδηγούν στις αρρώστιες γνωρίζοντας ότι το τέλος της αρρώστιας είναι ο θάνατος τους ανθρώπινου σώματος όπου κατοικούν. Κι όμως προτιμούν να καταστρέψουν το σπίτι τους, όπως και οι άνθρωποι καταστρέφουμε το σπίτι μας, την φύση, ξέροντας ότι κάποια στιγμή θα μας «πετάξει έξω». Κι όμως συνεχίζουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτε το ανησυχητικό.

Το ίδιο κάνουμε και με τα ελαττώματά μας. Ενώ μας καταστρέφουν το σώμα μας, εμείς και τα αφήνουμε να παραμένουν σ’ αυτό, και τα ταΐζουμε και φροντίζουμε να μην ενοχλούνται λέγοντας: εγώ έτσι είμαι, δεν αλλάζω.

Ας μην παραπονιόμαστε λοιπόν για τίποτα γιατί όλα είναι δική μας επιλογή. Ο Δημιουργός μας έχει δώσει «οδηγίες» καλής και σωστής διαβίωσης σ’ αυτόν τον κόσμο. Ποιος τον ακούει όμως;

Τρέχουμε όμως στις εκκλησίες και στις προσευχές όταν κάτι πάει «στραβά». Κάνουμε προσευχές και απορούμε γιατί δεν εισακούονται!!!!!!!

Υπάρχει κάποιος λόγος να εισακουστούν. Εμείς ακούσαμε κάποια από τις εντολές αυτού που μας έστειλε εδώ;

Αλληλουχία γεγονότων αλληλένδετων, που δεν τα προσέχουμε, δεν δίνουμε σημασία, γιατί ο εγωισμός, η περηφάνια, κλπ, δεν μας αφήνουν να δούμε πέρα από την μύτη μας. Όταν όμως έρχεται η αρρώστια, η φυσική καταστροφή, τρέχουμε ……. για βοήθεια.

Η θεία δικαιοσύνη όμως λειτουργεί σωστά, χωρίς παραθυράκια, με μόνη διέξοδο την μετάνοια.

Όποιος θέλει προβληματίζεται, όποιος θέλει τα ακούει. Όλοι όμως θα λογοδοτήσουμε για τις πράξεις μας. Όχι για τις πράξεις των άλλων, αλλά τις δικές μας.

Ασθένειες και θεραπεία

Αρρώστια και θεραπεία

Στην σημερινή εποχή, ο κόσμος περισσότερο από κάθε άλλη εποχή αρρωσταίνει. Μπορεί ορισμένοι να πουν ότι αυξήθηκε ο μέσος όρος ζωής γι’ αυτό ή να πουν την όποια άλλη αιτιολόγηση. Δεν θα μείνουμε στην συχνότητα των ασθενειών αλλά στο γιατί αρρωσταίνουμε και πώς μπορεί ο ασθενής να θεραπευτεί.

Η αρρώστια είναι μία ανισορροπία στην λειτουργία του σώματός μας.

Το σώμα μας αποτελείται από δισεκατομμύρια κύτταρα και εμείς ο βασιλιάς τους. Τα κύτταρα αποτελούνται από νετρόνια, πρωτόνια, ηλεκτρόνια που και αυτά έχουν την δική τους ζωή, τον δικό τους κύκλο, τις δικές τους ισορροπίες σε ηλεκτρική τάση, ορμόνες, κλπ.

Τα κύτταρα του σώματός μας αποτελούν τους υπηκόους μας για τους οποίους είμαστε υπεύθυνοι στο να τους παρέχουμε αυτά που χρειάζονται σε σωστή ποσότητα και ποιότητα. Ακόμη πρέπει να τους παρέχουμε ισορροπία ηλεκτρομαγνητική και ψυχική. Μόνο τότε οι υπήκοοί μας –τα κύτταρα μας- θα είναι ευχαριστημένα και θα ζουν αρμονικά στο σώμα μας. Κάθε ανισορροπία στην ζωή τους δημιουργεί πρόβλημα στην περιοχή τους ή γενικότερη «σύρραξη», με αποτέλεσμα την αρρώστια κάποιας περιοχής στο σώμα μας ή κάποιου οργάνου μας.

Από πού και πώς δημιουργούμε εμείς, ως βασιλιάδες, αυτή την ανισορροπία, την κακή κατάσταση;

-Με την κακή οξυγόνωση των κυττάρων μας, των υπηκόων μας.

-Με την κακή διατροφή που άπτεται και του τι τρώμε αλλά και του πώς το τρώμε.

-Με την κακή ψυχολογική μας κατάσταση.

Φταίνε αποκλειστικά και μόνο τα ελαττώματά μας. Λαιμαργία, εγωϊσμός, υπερηφάνεια, μίσος, θυμός, ζήλεια, είναι κάποια από αυτά, που τους δίνουμε «στέγη και τροφή» στο σώμα μας και φτάνουμε στο σημείο να ταΐζουμε αυτά και να παραμελούμε τα κύτταρά μας, τους υπηκόους μας.

Και οι δυσαρεστημένοι υπήκοοί μας, τα κύτταρά μας, δυσλειτουργούν και δημιουργούν ανισορροπίες, αρρώστιες. Αυτή είναι η κύρια αιτία των ασθενειών που μας χτυπάνε.

Μας «χτυπάνε» για να μας ξυπνήσουν από τον λήθαργο της κακής διακυβέρνησης του σώματός μας, αλλά και από την μη εφαρμογή των «κανόνων» του Θεϊκού μας Πατέρα. Όταν κάποιος δεν ακούει τον πατέρα του έχει συνέπειες. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τις αξίες της καρδιάς που μας έχει δώσει ο Θεϊκός μας Πατέρας να εφαρμόσουμε, μέσω των κατά καιρούς απεσταλμένων του. Δεν τις εφαρμόζουμε; Η θεϊκή δικαιοσύνη εφαρμόζεται παντού και πάντα, χωρίς παραθυράκια και μας παρουσιάζονται ασθένειες.

Η ίδια η αιτία της ασθένειας μας δίνει και την λύση της, την θεραπείας της. Για να «φύγει» μία ασθένεια και να μην υποτροπιάσει, απαιτείται εξάλειψη της αιτίας που την δημιούργησε. Εξάλειψη της αιτίας και αλλαγή πορείας στην ζωή. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε την ίδια ζωή με πριν και να περιμένουμε να φύγει μακριά η ασθένεια και να μην ξανάρθει.

Απαιτείται αλλαγή ζωής προς το καλύτερο. Αλλαγή στάσης ως προς τον Θεϊκό μας Πατέρα και τις εντολές του, αλλαγή ως προς τα κύτταρά μας, τους υπηκόους μας και αλλαγή στάσης μας απέναντι στους «πλησίον μας».

Αν δεν αλλάξουμε, θα υποστούμε τις συνέπειες, όπως ο κακός μαθητής δέχεται την «τιμωρία» του δασκάλου, που θέλει να τον οδηγήσει στο να μάθει, αυτό που θα είναι αύριο για καλό του. Αν ο μαθητής δεν θέλει –είναι δικαίωμά του, λόγω της ελεύθερης βούλησης- αλλά η θεία δικαιοσύνη δουλεύει, για να υπάρχει και στην ανθρωπότητα και στην Γη ολόκληρη, ισορροπία πράξεων και αποτελεσμάτων μας.

Πήραμε μια «γεύση» της προέλευσης των ασθενειών και της δυνατότητας αποτελεσματικής θεραπείας. Στο χέρι μας είναι η καλή διακυβέρνηση των υπηκόων μας (κυττάρων μας) μέσω του περιορισμού των ελαττωμάτων μας και εφαρμογής σε κάθε πράξη μας, «των αξιών της καρδιάς».

Όλα ζυγίζονται, όλα έχουν την αιτία τους. Από «εμάς» εξαρτάται αν θα δίνουμε αφορμές για ασθένειες ή αν θα προχωράμε με ισορροπία στον κάθετο δρόμο της ζωής.
4-7-2019