Το αύριο που έρχεται

Το αύριο που έρχεται

Στη σημερινή κοινωνία θέλουμε να έχουμε δικαιώματα, χωρίς να εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας. Απαιτούμε μέχρι μανίας τα δικαιώματά μας, αλλά τις υποχρεώσεις μας τις ξεχνάμε εύκολα, τις δικαιολογούμε το ίδιο εύκολα και όμως απαιτούμε, ελπίζουμε και περιμένουμε, «κάποιος» να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί η σημερινή κοινωνία.

Και έρχεται κάποιος και μας λέει γεγονότα που έρχονται στην ζωή μας. Αυτός τα λέει με πειθώ, τα πιστεύει, ότι έτσι θα γίνουν και φυσικά εμείς έχοντας ελεύθερη βούληση αποφασίζουμε για την πορεία μας.

Αυτός «ο κάποιος» μας προειδοποιεί ότι ΟΛΟΙ οι κυβερνώντες ακολουθούν το οικονομικό κυρίως συμφέρον τους και την καρέκλα τους. Όμως τονίζει, ο κάποιος, ότι από το 2017 έχουμε παρότρυνση στην όποια προσπάθειά των ανθρώπων για ηθική και υλική δικαίωση. Έχουμε μεγάλη βοήθεια για να αποδώσουμε στις καλές μας πράξεις. Από το 2020 έχουμε ευκαιρία για οργάνωση, προγραμματισμένη δράση, σεβασμό στην ανεξαρτησία. Μας τονίζει όμως ότι υπάρχει κίνδυνος ο ιδεολόγος μπορεί να γίνει αναρχικός. Από το 2023 αρχίζουν επιρροές που θα μπερδεύουν οι άνθρωποι τα όνειρα με την πραγματικότητα, με την αλήθεια. Η ανθρωπότητα θα νοιάζεται μόνο για την υλική της υπόσταση, θα κάνει απάτες για να επωφελείται. Θα επηρεάζεται όμως και η σωματική υγεία και θα αυξάνουν οι φοβίες, καταθλίψεις, αϋπνίες, καταπιεσμένος ψυχισμός. Οι άνθρωποι θα ψάχνουν διέξοδο στα ναρκωτικά, το αλκοόλ, μπορεί να γίνονται δειλοί, ανασφαλείς. Οι συνθήκες δηλώνει ο «κάποιος», είναι οι ίδιες όπως στην περίοδο της Γαλλικής επανάστασης.

Συνεχίζοντας τις δηλώσεις του, μας λέει ότι το 2025 θα έχουμε μεγάλο πόλεμο, με εμπλοκή πολλών χωρών, όλα θα δυσκολεύουν, και η φυλή μας οδηγείται στο τέλος της λίγα χρόνια αργότερα, εν μέσω σεισμών και εκρήξεων ηφαιστείων.

Και οι άνθρωποι τι κάνουν;

Συνηθισμένοι στην τακτική, «πάντα κάποιος άλλος φταίει», ή «κάποιος θα βρεθεί να μας σώσει», παραμένουμε αδιάφοροι, έχοντας στραμμένη την προσοχή μας μόνο στο συμφέρον μας, στο υλικό συμφέρον μας.

Και όμως επιμένουμε ότι πιστεύουμε στο Πνεύμα, στην ψυχή, στον Θεό. Πότε το θυμόμαστε αυτό; Μόνο όταν κινδυνεύει η ζωή μας;

Άσχετα με το αν «ο κάποιος» μας λέει αλήθειες ή όχι, εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε το που οδηγείται όλη η ανθρωπότητα; Δεν κατανοούμε την πραγματικότητα; Μάλλον όχι.

Διότι, αν κάτι κατανοούσαμε θα προσπαθούσαμε να βρισκόμαστε σε επικοινωνία συχνή, αν όχι μόνιμη, με την Ψυχή μας, με το Πνεύμα μας, με τους Θεϊκούς μας γονείς, γεμάτοι αγάπη και μακριά από ελαττώματα.

Ο Δημιουργός μας έδωσε ότι χρειαζόμαστε, αλλά εμείς αδιαφορούμε για την επικοινωνία με το ανώτερο τμήμα μας και κολλάμε σε όλα αυτά που μας κρατάνε μακριά από τον δρόμο των αξιών μας. Κάνουμε ότι μπορούμε για να κρατηθούμε στην φανερή κατηφόρα, στο λανθασμένο μονοπάτι.

Νοημοσύνη και ελεύθερη βούληση δόθηκε σε όλους μας. Η χρήση τους όμως ανήκει σε μας. Και κάθε επιλογή έλκει κι ένα αποτέλεσμα. Ας μην παραπονιόμαστε για το αποτέλεσμα όταν την επιλογή την κάναμε εμείς.

Φανταστείτε αυτός ο «κάποιος» να έχει δίκιο στις προβλέψεις του, κι εμείς ούτε να το σκεφτόμαστε, ούτε να προβληματιζόμαστε, ούτε να κατανοούμε.

Κι όμως γύρω μας υπάρχει πληθώρα αποδείξεων, για όποιον θέλει να δει, θέλει να καταλάβει, θέλει να δει την αλήθεια και να δράση.

29-1-2020