Η ζωή, σχολείο ή πλάνη;

Η ζωή, Σχολείο ή Πλάνη (maya);

Λέμε ότι «η ζωή» είναι ένα Σχολείο.

Τότε, ο «Δάσκαλος» θέλει να βγάλει καλούς μαθητές. Και όλη αυτή η σκέψη μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα γεγονότα της ζωής μας είναι επιλογή του Δασκάλου μας για να αποκτήσουμε Γνώση, κατανόηση, συνείδηση, να γίνουμε Άνθρωποι και χρήσιμοι στην ζωή.

Αν λοιπόν ο μαθητής, ο καθένας μας, είναι επιμελής και αντιμετωπίζει το κάθε συμβάν της ζωής ως μάθημα, ως ευκαιρία μάθησης, τότε, δεν έχει λόγους να φοβάται τις συνθήκες του Σχολείου. Στην αντίθετη περίπτωση, ο μη επιμελής μαθητής των συμβάντων της ζωής, φοβάται το Σχολείο, φοβάται την ζωή, φοβάται τον Δάσκαλο.

Όμως λέμε ότι η ζωή είναι μία πλάνη (maya). Πλάνη γιατί;

Αν είναι πλάνη η ζωή, τότε και το Σχολείο είναι πλάνη και ο Δάσκαλος είναι μία πλάνη και εμείς ως άνθρωποι είμαστε μία πλάνη ή πιο ορθά και οι άνθρωποι είμαστε σε πλάνη.

Πού βρίσκεται το κλειδί της αλήθειας;

Το κλειδί βρίσκεται στον στόχο της ζωής μας, διότι αν ο στόχος μας βρίσκεται σε όσα μπορούμε να μετρήσουμε και όχι σε όσα εκτιμούμε, τότε «ναι» ζούμε μία πλάνη.  Μία πλάνη η οποία μας οδηγεί να αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα της ζωής με ανταγωνισμό, με αντιζηλία, να βλέπουμε τον εαυτό μας ως το κέντρο του σύμπαντος και η αυτοαγάπη να γίνεται τεράστια και αφήνουμε τον νου μας να μας οδηγεί στην ζωή, συνήθως σε λανθασμένες επιλογές, σε καταστάσεις ψυχολογικές που όλο και δυσκολεύουν. Πάντα όμως υπάρχει η δικαιολογία, ότι «φταίει κάποιος άλλος».

Αν οδηγήσουμε την ζωή μας στον δρόμο της αγάπης, της ομορφιάς, της συγχώρεσης, της ανθρωπιάς κι αν έχουμε την αίσθηση της «ευθύνης» του εαυτού μας, τότε η ζωή αρχίζει να αλλάζει.

Και αλλάζει γιατί τότε παύουμε να είμαστε το κέντρο του σύμπαντος, και μπορούμε να ανακτήσουμε την αίσθηση της πραγματικότητας μας και φυσικά της ελευθερίας μας. Παύουμε να «μετράμε» τα αποκτήματά μας και εκτιμούμε αυτά που η καρδιά μας ωθεί να κάνουμε.

Τελικά, μέσα σ’ αυτή την ζωή, ποια είναι η σχέση μας με το Θεϊκό σχήμα και ποια η θέση των δικών μας ανθρώπων και πραγμάτων; Σκεφτόμαστε υλικά ή ενεργειακά, πνευματικά;

Ακολουθούμε την πλάνη (maya) ή ακολουθούμε την ζωή ως Σχολείο όπου με την βοήθεια του Δασκάλου, μας δίνεται η ευκαιρία να κατανοήσουμε την πραγματικότητα, την Αλήθεια, να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τα λάθη μας, να αποκτήσουμε τις ναρκωμένες μας ικανότητες και να «ανέβουμε» στον δρόμο των αξιών της καρδιάς, που είναι και ο πραγματικός πνευματικός δρόμος; Εδώ είναι και το κλειδί προς την ελευθερία.

Η ζωή ως Σχολείο, με τους Δασκάλους της, μας δίνει βοήθεια προσανατολισμού προς την ελευθερία, χωρίς να είναι πράξη ελέγχου. Μας μαθαίνει να ζούμε σε μια Συμπαντική κοινωνία αρμονικά και δεν είναι συλλογή αντικειμένων.

Το μέλλον της ζωής μας στον πλανήτη Γη εξαρτάται από την ικανότητά μας, την διάθεσή μας να αναλαμβάνουμε δράση. Οι «Δάσκαλοι» μας βοηθάνε σ’ αυτό. Η Μητέρα Φύση μας δίνει άπειρες ευκαιρίες να διδαχθούμε, και τελικά η Σοφία έρχεται σε μας με φυσικό τρόπο κι όχι με την καταπίεση του διανοητικού μας κέντρου.

Όσο συντονιζόμαστε με τις χορδές της της συμπαντικής συνείδησης, τόσο θα αυξάνει η κατανόησή μας για την Αλήθεια, για την πραγματικότητά μας. Θα ανακτήσουμε την αίσθησή μας για το ιερό, μόνο αν εκτιμήσουμε το Σύμπαν πέρα από τον εαυτό μας. Το Σύμπαν απ’ όπου προήλθε η ύπαρξη των πάντων.

Ας προσπαθήσουμε, με την βοήθεια του Σχολείου της ζωής και των Δασκάλων να φέρουμε τους κραδασμούς των χορδών της καρδιάς μας να συντονιστούν με τους ήχους της Θεϊκής Αγάπης. Τότε δημιουργείται ελκτική δύναμη που μας βοηθά και μας οδηγεί να βελτιωνόμαστε και να πλησιάζουμε προς την ελευθερία αποδιώχνοντας το πέπλο της πλάνης (maya) της ζωής.

Σχολείο και Δάσκαλοι είναι ΕΔΩ. Ας μην περνάμε απ’ έξω. Ας πάρουμε το κλειδί της ελευθερίας μας κι ας ανοίξουμε μ’ αυτό την πόρτα του Σχολείου της Ζωής που βρίσκεται στην ΚΑΡΔΙΑ μας.

Δημήτρης Φιλιππίδης