Μοντερνισμός, εξέλιξη

Μοντερνισμός!

Γράφει ο Δημήτρης Φιλιππίδης

Μπορεί να φαίνεται απίστευτο, αλλά είναι βέβαιο κι αληθινό ότι ο σύγχρονος πολιτισμός μας, για τον οποίο μπορεί να καυχόμαστε, είναι πολύ άσχημος, του λείπει η εσωτερική ομορφιά.

Ο κόσμος έγινε ανιαρός. Όλα έγιναν κουραστικά, παντού στον πλανήτη. Μοιάζουμε σαν τα κορδωμένα παγώνια και δεν θέλουμε να βλέπουμε και να θυμόμαστε τους γύρω μας, τους εκατομμύρια δυστυχισμένους, τους πεινασμένους, τους άθλιους.

Οι άνθρωποι γίναμε φοβερά σκληροί. Η συμπόνοια πάγωσε μέσα μας και κανείς δεν ευσπλαχνίζεται κανέναν. Γίναμε χυδαίοι και το άρωμα της φιλίας και της ειλικρίνειας εξαφανίστηκε ριζικά.

Κι όμως αναφωνούμε, μοντερνισμός!! Εξέλιξη!!

Οι λαοί στενάζουν από τους φόρους και τα χρέη. Όλοι ζούμε μέσα σε προβλήματα, και οι γραφειοκράτες με την εικόνα του αγέρωχου, παίζουν βρώμικα παιχνίδια στις πλάτες των λαών, χωρίς να νοιάζονται αν προκαλούν πόνο, απελπισία, φόβο.

Υπάρχει ευτυχισμένος αυτήν την εποχή; Η μεσαία τάξη και οι φτωχότεροι σίγουρα βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο. Σ’ όλο τον πλανήτη, οι άνθρωποι ζουν, ή μάλλον προσπαθούν να ζήσουν, πνίγοντας τα βάσανά τους στο κρασί, στα ναρκωτικά, για να ξεφύγει από την απελπισία.

Έχουμε γίνει κακοί, ζηλόφθονες, δύσπιστοι, πονηροί, διεστραμμένοι και κανείς δεν πιστεύει κανέναν. Κάποτε έδιναν τον λόγο τους και ήταν συμβόλαιο. Τώρα υπογράφουμε συμβόλαια και την επομένη τα καταπατούμε.

Χάθηκε η πραγματική αγάπη και οι άνθρωποι σήμερα παντρεύονται κι αύριο χωρίζουν. Μοντερνισμός, αναφωνούμε και δικαιολογήσαμε τα αδικαιολόγητα.

Η μοιχεία έγινε μοντερνισμός, πρόοδος και ξεχνάμε τις εντολές των θρησκειών. Η εκμετάλλευση πλέον είναι μαγκιά, εξυπνάδα, και δεν δίνουμε σημασία στον συνάνθρωπό μας. Οι ανθρώπινες σχέσεις έγιναν στιγμιαίες αρπαχτές και από συναισθήματα της καρδιάς έγιναν πονηριές του νου, κι επειδή δεν προσφέρουν ικανοποίηση, κυνηγάμε την επανάληψη τους, μήπως και νοιώσουμε κάτι διαφορετικό, και ξανά το ίδιο και το ίδιο.

Ξεκόψαμε από την φύση και το θεωρούμε κατόρθωμα. Πιστεύουμε ότι κάθε τι αντίθετο προς την φύση είναι εξέλιξη, μοντερνισμός. Πόσο στρουθοκαμηλίζουμε!!

Απομακρυνθήκαμε από τον Δημιουργό, γιατί θεωρούμε τους εαυτούς μας παντοδύναμους. Κι όμως μια καταιγίδα, μια αρρώστια μας πανικοβάλει.

Έφερε ο μοντερνισμός την απελευθέρωση, λένε πολλοί. Απελευθέρωση από τι;; Μήπως αλλάζουμε όνομα στις αλυσίδες μας και νομίζουμε ότι ελευθερωθήκαμε;

Τελικά τι είναι αυτό το κάτι που μπορεί να φέρει εσωτερική γαλήνη, ηρεμία, ελευθερία; Κάποιοι, ελάχιστοι, όπως και κάποιοι «ξερόλες» θεωρούν ότι γνωρίζουν, κι όμως η ίδια τους η ζωή δείχνει ότι είναι γεμάτοι θεωρίες, λόγια.

Η αγάπη είναι η κατάσταση που μας δίνει αυτήν την περιπόθητη ελευθερία, γι’ αυτό και ο Χριστιανισμός μας θυμίζει ότι ο Θεός είναι αγάπη. Αυτό όμως δεν είναι μοντερνισμός, άρα δεν είναι εξέλιξη, δεν είναι in.

Τελικά αυτοί οι τάχα μοντερνισμοί και η τάχα εξέλιξη μας οδήγησε στην σημερινή κατάσταση. Αν μάλιστα γίνουμε περισσότερο παρατηρητικοί θα διαπιστώσουμε ότι οδηγούμαστε καθημερινά προς ένα χειρότερο αύριο. Δεν είναι διαπίστωση φοβίας, είναι βεβαίωση παρατήρησης.

Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να ακολουθήσει τον δρόμο που αποφασίζει. Αλλά ας κάνει κατά διαστήματα και τον απολογισμό του μέχρι τώρα δρόμου του. Τα αποτελέσματα δείχνουν.

Άλλωστε το δέντρο κρίνεται από τους καρπούς του.