Ο δρόμος κι η ζωή

Ο δρόμος κι η ζωή

Στον κόσμο των σχέσεων μας μπορούμε να δούμε ότι έχουμε σχέση με το σώμα μας, το περιβάλλον και τους γύρω μας και τον εαυτό μας. Στη σχέση μας με το περιβάλλον διαπιστώνουμε, ότι ο πόλεμος είναι ανισορροπία, είναι αρρώστια. Αν υπήρχε συνείδηση και κατανόηση δεν θα υπήρχαν οι πόλεμοι.

Ο Γκάντι για παράδειγμα πέτυχε τον στόχο του χωρίς πόλεμο.

Έχουμε πολλές λανθασμένες πληροφορίες για το τι είναι ο αληθινός δρόμος. Δεχόμαστε πολλές ως αλήθεια αλλά δεν τις έχουμε «δοκιμάσει».

Ποιος είναι ο αληθινός δρόμος; Αυτό είναι το θέμα μας σήμερα.

Έχετε ποτέ σταματήσει για να σκεφθείτε: γιατί είστε εδώ, σ’ αυτό το πλάνο της γης; Θα μπορούσε να είναι η ΖΩΗ;

Ποια αποζημίωση σας δίνει η ζωή; Ποια είναι η σχέση ανάμεσα σε σας και στην ΖΩΗ; Κι αφού όλοι λέμε ότι η ζωή είναι θαυμάσια γιατί την σκοτώνουμε;

Στο πεδίο της πρακτικής ζωής διαπιστώνουμε αντιθέσεις που ξαφνιάζουν. Άνθρωποι πλούσιοι, με σπίτια, ανέσεις, φίλους, υποφέρουν πολύ. Εργάτες, μικρομεσαίοι, πολλές φορές ζουν ευτυχισμένοι. Δουλεύουν, κουράζονται κυρίως σωματικά, αλλά μπορούν κι απολαμβάνουν το καφεδάκι τους, την παρέα τους, την ηρεμία τους.

Κάτι άλλο που εύκολα παρατηρούμε στις ημέρες μας είναι ότι πλούσιοι μοιάζουν με γύπες, που χρειάζονται στρατό να τους προστατεύει. Άνθρωποι των κυβερνήσεων που ποτέ δεν είναι ελεύθεροι και περιτριγυρίζονται από οπλισμένους για να νοιώθουν ασφάλεια.

Ας μελετήσουμε αυτή την κατάσταση. Χρειάζεται να ξέρουμε:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ. Φυσικά ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί όπως θέλει.

Όταν οι άνθρωποι διηγούνται τη ζωή τους, αναφέρονται σε γεγονότα, ονόματα, ημερομηνίες και φυσικά αισθάνονται ικανοποίηση με τις διηγήσεις τους. ΟΛΑ αυτά όμως είναι η εξωτερική πλευρά της ταινίας. Απουσιάζει η εσωτερική όψη.

Είναι απόλυτη ανάγκη να γνωρίζουμε ότι σε κάθε συμβάν αναλογούν μία ή περισσότερες ψυχικές καταστάσεις. Οι ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ είναι εσωτερικές και τα ΣΥΜΒΑΝΤΑ εξωτερικά.

Σαν εσωτερικές καταστάσεις εννοούνται οι καλές ή άσχημες διαθέσεις, η συμπόνια, η ευτυχία, η ευχαρίστηση, κλπ. Αυτές μπορούν να αντιστοιχούν σε εξωτερικά γεγονότα ή να προέρχονται απ’ αυτά ή να μην έχουν καμία σχέση μ’ αυτά.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΝΤΑ είναι διαφορετικά πράγματα. Π.χ. περιμένουμε την στιγμή του γάμου να νοιώσουμε κάποια πράγματα και δεν τα αισθανόμαστε ποτέ. Γάμος είναι το συμβάν, το τι νοιώθουμε είναι η κατάσταση.

Δυστυχώς οι άνθρωποι όταν αναπολούν τη ζωή τους, σκέφτονται ότι αυτή αποτελείται αποκλειστικά από εξωτερικά συμβάντα. Νομίζουν οι άνθρωποι ότι αν αυτό ή εκείνο το γεγονός δεν είχε συμβεί, η ζωή τους θα ήταν αυτή καλύτερη. Ή άλλες φορές υποθέτουν ότι η τύχη τους χαμογέλασε κι ότι έχασαν την ευκαιρία να ευτυχήσουν. Πόσο πραγματικό είναι όλο αυτό;

Κατ’ αρχήν να τονίσουμε ότι φυτοζωώ δεν σημαίνει «ζω». Η ικανότητα να ζει κανείς συνειδητά εξαρτάται αποκλειστικά από την ποιότητα των εσωτερικών καταστάσεων του.

Ο κόσμος δεν ξέρει να ζει συνειδητά: κλαίει όταν πρέπει να γελάσει και γελά όταν πρέπει να κλάψει. Ξέρουμε ότι δεν υπάρχει κηδεία χωρίς γέλιο και γάμος δίχως κλάμα.

Κάθε μέρα βλέπουμε ανθρώπους που όχι μόνο είναι δυστυχείς αλλά το χειρότερο, κάνουν πικρή τη ζωή και των άλλων. Τέτοιοι άνθρωποι φυσικά δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν, ακόμη κι αν ζούσαν μόνιμα μέσα σε γιορτές. Την ψυχική αρρώστια την φέρνουν μέσα τους.

Ο καθένας μπορεί να έχει μια πλούσια διανοητική καλλιέργεια, όμως πολύ λίγοι είναι εκείνοι που έχουν μάθει να ζουν σωστά.

Απαιτείται ξύπνια συνείδηση για να μπορούμε να ακολουθήσουμε σωστά τον δρόμο την κάθε στιγμή. Και ξύπνια συνείδηση δημιουργείται όταν ζούμε στο ΤΩΡΑ.

Η εσωτερική ζωή είναι ο μαγνήτης που τραβά τα εξωτερικά συμβάντα.

Όλοι θέλουμε να αλλάξουμε την ζωή μας αλλά δεν δουλεύουμε πάνω στον εαυτό μας. Πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τα δυσάρεστα περιστατικά της ζωής με κατάλληλη εσωτερική στάση.

Υπάρχουν 17.000 Σχολές που λένε ότι κατέχουν την αλήθεια. Δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτή η σχολή είναι καλύτερη κι η άλλη χειρότερη.

Έρχεται όμως ένα άλλο ερώτημα: Πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι ο δρόμος αυτός είναι αληθινός;

Όταν ένα σχολείο σε φέρνει στο τέλος του δρόμου είναι καλό.

Ο δρόμος είναι ένα εσωτερικό ταξίδι για να βρούμε την αλήθεια.

Πρέπει να εξερευνήσουμε το κάθε τι. Κι ας μην σκεφθούμε ότι είναι αδύνατον. Είναι αδύνατο, μόνο όσα δεν προσπαθούμε.

Τι είναι ο εσωτερικός δρόμος;

Να θυμηθούμε τα λόγια του Ιησού: Εγώ είμαι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή. Όλα είναι μέσα μας.

Την ζωή της οριζόντιας γραμμής την ταλαιπωρεί ο χρόνος. Η κάθετος δεν έχει καμμία σχέση με τον χρόνο. Η στιγμή είναι για το ΕΙΝΑΙ κι ο χρόνος για τα ΕΓΩ. Όταν ζούμε στο χρόνο ζούμε με τον διάβολο, με τα εγώ, ενώ όταν ζούμε στο Τώρα επιτρέπουμε στο Είναι, στην ψυχή, στη συνείδηση, να εκφραστεί.

Το πρώτο κλειδί λοιπόν που μας βοηθά είναι:

1.να ζούμε στη στιγμή. Το να σκεφτόμαστε τι θα πούμε σε κάποιον που θα τον συναντήσουμε αύριο είναι λάθος, διότι τίποτε από όσα σκεφτόμαστε ίσως δεν επαληθευθούν

2.Να αναρωτιόμαστε: πώς ζούμε; Να συνδέουμε γεγονότα με καταστάσεις. Όπως και στον γάμο, το ζευγάρι περιμένει να ζήσει: χαρά, ευτυχία, κλπ κι επειδή κάτι ίσως δεν πήγε καλά (μια βροχή), αγχώθηκε, έχασε κάθε τι από όσα υπολόγιζε. Σε κάθε στιγμή της ζωής να κάνουμε το σωστό, με κατανόηση.

3.Να μην κάνουμε περισσότερα απ’ όσα μπορούμε.

Το τι κάνω στη ζωή μου είναι αυτό που μου δίνει ελευθερία, αρμονία, κατανόηση, διότι προγραμματίζω τις ενέργειές μου. Αν είμαι καλά, μπορώ να βοηθήσω και τους άλλους, διαφορετικά δεν μπορώ. Λοιπόν ζω με σωστό τρόπο;

Όλα είναι χρήσιμα, αλλά στο βαθμό τους.

Η συνείδηση σε κάθε στιγμή ξέρει τι να κάνει και κάνει το σωστό.

Το επίπεδο του ΕΙΝΑΙ δεν είναι κοινωνικό, οικονομικό ή νους γεμάτος πληροφορίες. Είναι ΑΞΙΕΣ

Δεν μπορείς ν’ αλλάξεις τα ΕΓΩ των άλλων παρά μόνο τα δικά σου.

Μια οποιαδήποτε μέρα της ζωής μας είναι στην πραγματικότητα μια μικρογραφία του συνόλου της ζωής. Γι’ αυτό: αν ένας άνθρωπος δεν δουλεύει πάνω στον εαυτό του σήμερα δεν θ’ αλλάξει ποτέ. Όταν δηλαδή το αναβάλλουμε για αύριο, το αύριο δεν έρχεται ποτέ. (πίνακας «βερεσέ αύριο»)

Ας ξεπεράσουμε λοιπόν την αρρώστια του αύριο κι ας αποφασίσουμε να κάνουμε για τον εαυτό μας κάτι ΤΩΡΑ.

Δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε κάτι που δεν το παρατηρήσαμε. Να δούμε την καθημερινή μας υποτροπή, την επανάληψη ακόμα και λέξεων, συμβάντων. Αυτή η μελέτη θα μας οδηγήσει στην ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.

Όσο ανεβαίνει κανείς στον κάθετο δρόμο η ζωή γίνεται πιο ελαφριά, λιγότερα ΕΓΩ.

Πάντα διηγούμαστε τα εξωτερικά πράγματα σαν την ζωή μας. Δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε όλα τα εξωτερικά συμβάντα, … αφεντικό, γείτονες, αμάξι. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελέγχουμε την εσωτερική μας κατάσταση με ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ. Π.χ. διαπιστώνω υπερηφάνεια. Την σβήνω. Γίνομαι έτσι δυνατότερος, όχι πιο αδύνατος.

Η εσωτερική δουλειά είναι να μάθουμε να ζούμε. Πρέπει να είμαστε παρατηρητές της Ζωής κι όχι ηθοποιοί.

Η πράξη είναι αυτή που θα μας δώσει αυτό που χρειαζόμαστε κι όχι η διανοητική διαφωνία. Το Είναι μας θα μας πει τι να κάνουμε για την συνέχεια, κι όχι ο νους, ο οποίος είναι εργαλείο που έχει πολλούς χρήστες.

Δημήτρης Φιλιππίδης