Ψευδαισθήσεις

Ψευδαισθήσεις

Σ΄ αυτή τη ζωή οι άνθρωποι δοκιμάζουν εναλλακτικά καλοτυχία και κακοτυχία, ευτυχία και δυστυχία. Ο κόσμος ξεγελά τους ανθρώπους ή μήπως οι άνθρωποι αυτοκοροϊδευόμαστε;;

Ζούμε μία πραγματικότητα ή μία ψευδαίσθηση;

Μήπως τελικά είμαστε σαν τον κοιμισμένο που στο όνειρό μας δοκιμάζουμε όμορφα και ευχάριστα πράγματα και πιστεύουμε σ’ αυτά. Ξυπνάμε και στενοχωριόμαστε αφού ξαφνικά τα χάσαμε. Ήταν ένα όνειρο!! Έτσι αποζητάμε πάλι τον «ύπνο» μήπως και ξαναζήσουμε τις ίδιες ευχάριστες καταστάσεις.

Κι αν στον ύπνο μας ζούμε πόνους και θλίψεις κι όταν επιστρέφουμε στον κόσμο όλα χάνονται και νοιώθουμε χαρά, αγαλλίαση, επειδή απαλλαχτήκαμε από αυτά, τότε τι γίνεται;;

Ο «ύπνος» λοιπόν είναι καλύτερος ή η πραγματικότητα;; Και ποια είναι η πραγματικότητα;;

Πολλοί μιλάνε για «ξύπνημα συνείδησης» και τα παρόμοια. Τι είναι τελικά αυτό το ξύπνημα;; Είναι κάτι που γίνεται μέσα μας ή έξω μας;;

Για να δώσουμε απαντήσεις θα πρέπει να αυτοπαρατηρηθούμε και να διαπιστώσουμε αν είμαστε μία ολότητα ή μία πολλαπλότητα. Να βεβαιωθούμε για το ποιος ζει «εν ύπνω» και ποιος είναι ξυπνητός. Και αν είμαστε μία πολλαπλότητα, ποιο κομμάτι μας ζει στον τρισδιάστατο κόσμο και ποιο ζει εδώ και κάπου αλλού, ίσως ταυτόχρονα.

Η αυτοπαρατήρηση μας βεβαιώνει ότι είμαστε το σώμα μας, όπου κατοικοεδρεύει ο ψυχολογικός μας κόσμος και μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο βρίσκεται και ένα μέρος του Θεϊκού μας σπινθήρα. Μόνο που τα Εγώ, τα ελαττώματα, κρατάνε αιχμάλωτο το μεγαλύτερο τμήμα αυτού του κομματιού του σπινθήρα.

Ποιο κομμάτι μας ζει την καθημερινότητά μας, την κάθε στιγμή μας;; Το τμήμα του θεϊκού σπινθήρα, η ουσία μας, ή τα ελαττώματά μας;;

Μία απλή υπόσχεση προς τον «εαυτό μας», για παράδειγμα, “ότι δεν θα θυμώσουμε”, θα μας βεβαιώσει για το αν ζούμε με το κομμάτι της αλήθειας μας, ή με το τμήμα της ψευδαίσθησης, με το τμήμα το θεϊκό ή με το κομμάτι των ελαττωμάτων μας.

Η διαφορά είναι στο ότι τα Εγώ, τα ελαττώματα, επιδιώκουν να μας δέσουν με οτιδήποτε υλικό, αρνητικό, ενώ η ψυχή μας προσπαθεί να μας οδηγήσει στον δρόμο της επιστροφής προς τον πραγματικό μας σκοπό, προς το Θείο, προς το ανώτερο. Η πάλη αδιάκοπη και η επιλογή κάθε στιγμή «φαινομενικά» δική μας.

Και λέω φαινομενικά διότι λέμε και βεβαιώνουμε με στόμφο πολλές φορές ότι έχουμε ελεύθερη βούληση, ότι εμείς αποφασίζουμε. Ποιοι εμείς;;; Ποιος Εγώ;; Όταν δεν μπορούμε να ελέγξουμε τον θυμό μας, την λαιμαργία μας, την λαγνεία μας, την περηφάνια μας, πώς είναι δυνατόν να έχουμε ελεύθερη βούληση και να αποφασίζουμε;;

Μόνο ο ελεύθερος από ελαττώματα άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση. Οι υπόλοιποι είμαστε αιχμάλωτοι των ελαττωμάτων μας, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι. Αυτά μας οδηγούν, αυτά μας παρασύρουν, αυτά μας αλλάζουν διάθεση.

Αν το βράδυ που πάμε για ύπνο χαλαρώσουμε και στρέψουμε την προσοχή μας στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας, θα ακούσουμε φωνές, φασαρία, σαν πανηγύρι, σαν λαϊκή αγορά. Είναι τα ελαττώματα που φλυαρούν και προσπαθούν να κυριαρχήσουν. Αυτά έδιωξε ο Ιησούς από τον Ναό. Αυτοί είναι οι έμποροι του Ναού μας, που Ναός είναι το σώμα μας.

Αυτά, τα Εγώ, τα ελαττώματα, δημιουργούν τον «ύπνο» και μας κρατάνε μακρυά από τον πραγματικό μας στόχο, τον στόχο της ψυχής μας και του Πνεύματός μας, του Είναι μας. Αυτά μας φορτώνουν με πρόσκαιρο πόνο, λύπη, χαρά και ένα σωρό ψευδαισθήσεις.

Το αληθινό, το μόνιμο, το αναλλοίωτο, μας το δίνει η Ουσία μας, η ψυχή μας, το Είναι μας. Αρκεί να θελήσουμε να το ακούμε και να του δίνουμε σημασία. Ξαφνικές σκέψεις από το πουθενά, διαίσθηση, τύψεις συνείδησης είναι μηνύματα ανώτερα που προσπαθούν να μας βοηθήσουν, να μας ξυπνήσουν, αν τους δώσουμε την απαιτούμενη προσοχή και σημασία.

Αυτό είναι και το ξύπνημα της συνείδησης. Να έχουμε την δυνατότητα επιλογής των οδηγιών της ψυχής και του Είναι μας και να έχουμε την Θέληση, την Δύναμη να κρατηθούμε σ’ αυτήν μας την επιλογή.

Τότε ξυπνάμε στην Αλήθεια, στο πραγματικό, στο Ελεύθερο. Κάθε τι άλλο είναι παιχνίδι του νου, που δυστυχώς στους περισσότερους κατευθύνεται από το τα ελαττώματά μας.

Η επιλογή δική μας.

Δημήτρης Φιλιππίδης