Δηλητήρια της ζωής και αντίδοτα

 

Δηλητήρια της ζωής και αντίδοτα

 Δηλητήρια συναντάμε στον αέρα που αναπνέουμε, στην τροφή που παίρνουμε, αλλά, υπάρχουν και τα ψυχολογικά δηλητήρια που είναι και πιο επικίνδυνα και «αόρατα».

Τα φυσικά δηλητήρια τις περισσότερες φορές τα γνωρίζουμε ή τα υποψιαζόμαστε. Το Είναι μας μάς προειδοποιεί, αλλά αυτό που μετρά στο αποτέλεσμα είναι το «πόση σημασία τους δίνουμε;;».

Έχουμε ακούσει ή γνωρίζουμε για τα βαριά μέταλλα και για τις ζημιές που κάνουν στο σώμα μας. Γιατί όμως «δεν ξέρουμε» ή δεν ασχολούμαστε και με τον ενεργό άνθρακα, το παλιό καρβουνάκι, με τον ζεόλιθο, που διώχνουν τα βαριά μέταλλα από μέσα μας;

Ξέρουμε ότι για να αυξηθεί η παραγωγή και να τραφούν 7,5 δις άτομα στον πλανήτη, αλλά και για το κέρδος, χρησιμοποιούνται δηλητήρια στα φυτά, στα χωράφια, στα θερμοκήπια, σε μεγάλες ποσότητες. Τι κάνουμε;; Περιμένουμε να συνηθίσει ο οργανισμός μας και ευχόμαστε να μην πειράξουν εμάς.

Πάλι όμως ξεχνάμε τον ζεόλιθο, τον ενεργό άνθρακα, τα αποτοξινωτικά φυτά.

Το ανθρακικό αέριο, η ζάχαρη, δημιουργούν ανεπανόρθωτες ζημιές, κι όμως με λαχτάρα τα καταναλώνουμε.

Αυτά όλα τα δηλητήρια μολύνουν το σώμα μας.

Υπάρχουν όμως και τα δηλητήρια που μολύνουν τον ψυχολογικό μας κόσμο και είναι χειρότερα, πιο επικίνδυνα και περισσότερο δύσκολο να τα αποφύγουμε και να αποτοξινωθούμε.

Ο θυμός για παράδειγμα, είναι ένα δηλητήριο που μας μολύνει. Κι όμως οι περισσότεροι το ανεχόμαστε, το δικαιολογούμε και πολλές φορές το αποδεχόμαστε λες και μας κάνει και καλό.

Η γκρίνια είναι ένα ακόμη καθημερινό δηλητήριο που όμως αντί να το απομακρύνουμε από εμάς, αφηνόμαστε και το παίρνουμε σε όλο και μεγαλύτερες δόσεις.

Γκρινιάζουμε εμείς;; Δεν το αντιλαμβανόμαστε ή το δικαιολογούμε, ρίχνοντας την ευθύνη πάντα σε κάποιον άλλον. Κι όμως η μόλυνση γίνεται είτε γκρινιάζουμε εμείς, είτε αποδεχόμαστε τους άλλους να γκρινιάζουν κι έτσι να μας δηλητηριάζουν αυτοί. Γιατί δεν απομακρυνόμαστε, τουλάχιστον από τους γκρινιάρηδες, τους μουρμούρηδες και καταπίνουμε το δηλητήριό τους;; Τάχα από ευγένεια. Κι όμως μας δηλητηριάζουν και μας κλέβουν την ενέργειά μας.

Υπάρχουν γύρω μας άτομα που δημιουργούν εντάσεις και που πολλοί αρέσκονται σ’ αυτό είτε γιατί καλύπτουν την ανασφάλειά τους, τους φόβους τους, τις ανησυχίες τους είτε άλλοι αρέσκονται να βάζουν εμπόδια στους γύρω τους, να τους δημιουργούν προβλήματα, αμφιβολίες, καυγάδες και καμαρώνουν που κατάφεραν να δημιουργήσουν τσακωμούς, γκρίνια.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο καλό για το σώμα μας και τον ψυχολογικό μας κόσμο γενικότερα από το να λειτουργούν σε γαλήνη, αρμονία, αγάπη. Μια κοινωνία είναι το σύνολο των κυττάρων μας που αποδίδουν πολύ καλύτερα όταν ζουν, εργάζονται και λειτουργούν σε κατάσταση ηρεμίας, γαλήνης, ασφάλειας.

Ας απομακρύνουμε ΟΛΑ τα δηλητήρια από εμάς, όλα που μας κάνουν ζημιά. Έχουμε τον τρόπο, έχουμε τα μέσα, αρκεί να διώξουμε τις ψεύτικες, τις τάχα δικαιολογίες του νου.

Μην μας παραπλανεί ο νους με σκέψεις ότι τάχα πολλά «δηλητήρια» όπως ο φόβος μας κάνουν και καλό. Μπορεί να πει ο νους ότι φοβόμαστε ν’ αγγίξουμε την φωτιά και έτσι δεν καιγόμαστε. Ναι, όταν ο φόβος υπάρχει στο ένστικτο κέντρο μπορεί να λειτουργεί και ως προειδοποίηση, αλλά πόσες φορές γίνεται αυτό;

Ας σκεφθούμε ότι όλα τα ψυχολογικά δηλητήρια έχουν σαν βασικό τους συστατικό τον φόβο και το χρήμα. Ας δούμε επί των ημερών που ζούμε ότι τα μέτρα όλα στοχεύουν εκεί και μόνον εκεί.

Θα μπορούσε να λεχθεί ότι φοβόμαστε τον Θεό. Όχι δεν πρέπει να τον φοβόμαστε, αλλά να τον σεβόμαστε για την ανωτερότητά του, για την τελειότητα της οργάνωσης των πάντων στο σύμπαν, για την δικαιοσύνη του. Δεν μας δηλητηριάζει αλλά μας χαρίζει την αγάπη του. Το αν δεν τα βλέπουμε, την ευθύνη έχουν τα «φίλτρα» στον ψυχολογικό μας κόσμο που βάζουμε ή επιτρέπουμε να μας επηρεάζουν χωρίς έλεγχο.

Το κύτταρο στο πόδι μας, για παράδειγμα, ίσως διαμαρτύρεται όταν το πλένουμε και το τρίβουμε με το σφουγγάρι, αλλά όταν απολαμβάνει το τελικό αποτέλεσμα, της γαλήνης, της αναζωογόνησης, της ευεξίας, τότε ευγνωμονεί τον «κύριό του». Αν μείνει στην γκρίνια, στον θυμό, στην ταλαιπωρία των πρώτων του στιγμών, τότε θα συνεχίσει να γκρινιάζει, να αυτοδηλητηριάζεται και να κάνει την ζωή του προβληματική, σε ανισορροπία, ενώ θα μπορούσε να έχει αρμονία, γαλήνη, ειρήνη, ευχαρίστηση.

Έτσι είναι όλα και στην κοινωνία μας και μέσα μας. Όπως είναι πάνω είναι και κάτω, μας είπε ο Ερμής ο Τρισμέγιστος. Μήπως εννοούσε και κάτι, που δεν θέλουμε να το δούμε, διότι τότε, εμείς πρέπει να δράσουμε, εμείς πρέπει να αλλάξουμε, εμείς έχουμε υποχρέωση να διορθώσουμε τις καταστάσεις, όπως το ίδιο έχει υποχρέωση να κάνει και το κύτταρό μας, να θέλει να περάσει την ζωή του σε ηρεμία, σε γαλήνη, δημιουργώντας το καλύτερο και πιο επιτυχημένο αποτέλεσμα για τον σκοπό της ζωής του;;;.

Το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι να ξέρουμε τι θέλουμε σ’ αυτήν την ζωή, με αυτό το σώμα, σ’ αυτόν τον πλανήτη. Αν δεν ξέρουμε τι θέλουμε είναι πολύ δύσκολο να ξέρουμε ποιο είναι το σωστό.

Είναι αλήθεια ότι οι πολλοί θέλουν να έχουν υγεία, λεφτά, τα πάντα, χωρίς να δώσουν τίποτα, χωρίς ανταλλάγματα. Αυτό είναι έλλειψη κατανόησης. Μας χρειάζεται κατανόηση και απάντηση στο ερώτημα: οι προσπάθειες μας έχουν πνευματικό στόχο;;;

Πρέπει τώρα να είμαστε πιο ακριβείς στις πράξεις μας. Δεν έχουμε περιθώρια διόρθωσης της πορείας μας. Απαιτείται σοβαρότητα και ακρίβεια στις πράξεις μας.

Σ’ αυτές τις στιγμές που ζούμε, που δεν ξέρουμε τι θα γίνει αύριο, επειδή αλλάζουν όλα, το μόνο που μας δίνει αφοβία, ασφάλεια, είναι να έχουμε πίστη στον Δημιουργό και ταυτόχρονα να είμαστε σίγουροι ότι με κάθε πράξη μας πλησιάζουμε όλο και περισσότερο και το Είναι μας, το Πνεύμα μας και τις ανώτερες Δυνάμεις.

24-3-2021

Δ.Φ.