Χριστιανοί χωρίς Αγάπη

 

Χριστιανοί χωρίς αγάπη

Τον Ιησού τον γνωρίζουμε και συνήθως γιορτάζουμε, μόνο, την γέννηση και την Σταύρωσή του. Ξεχάσαμε το έργο του, τις Διδασκαλίες του και το πιο βασικό όλων: «Είναι ΑΓΑΠΗ και ήρθε να μας διδάξει την ΑΓΑΠΗ».

Τις γιορτές του τις κάναμε πανηγύρια και τα περί Αγάπης έμειναν ιστορίες μιας άλλης εποχής, για άλλους ανθρώπους, όχι πια για μας. Εμείς ζούμε σ’ άλλη εποχή, πιο «μοντέρνα» και αυτά είναι ξεπερασμένα.

Δηλώνουμε όμως Χριστιανοί!!!!

Χριστιανοί χωρίς αγάπη στην καρδιά, με το συμφέρον στον νου και την ανθρωπότητα να «ολισθαίνει» και όλοι να το αναγνωρίζουν. Μάλλον δείχνει μια κοινωνία «Ά-λογων», χωρίς λογική όντων.

Κυβερνήτες χωρών δεν σκέφτονται το καλό των λαών τους. Ιερωμένοι, αντί να δημιουργούν αδελφοσύνη, σύμπνοια, μεταξύ των ανθρώπων δημιουργούν αντιπαλότητες, εξ αιτίας ενός ιού.

Πού είναι οι Διδαχές του Μεγάλου Δασκάλου Χριστού;;

Άνθρωποι σταυρώθηκαν, με πρώτο τον Ιησού, εκτελέστηκαν για την Πίστη τους, βασανίστηκαν. Κι όμως τα υπέμειναν όλα γιατί είχαν Αγάπη στην καρδιά τους. Σήμερα, ούτε λοξή ματιά δεν δεχόμαστε.

Κι εμείς θα τρέξουμε να γιορτάσουμε σε μερικές μέρες την γέννηση. Ποιά γέννηση;; Την γέννηση της Αγάπης ή την γέννηση του μίσους και του σκοταδιού;; Το καλό και πλούσιο τραπέζι, η μουσική, ο χορός, το πιοτό, τα ναρκωτικά, είναι για να γλεντάνε τα σκοτάδια μέσα μας.

Δεν γιορτάζουμε έτσι την Αγάπη. Δεν τιμάμε έτσι τον Υιό του Θεού που για χάρη μας πήρε ανθρώπινο σώμα για να μας «ξυπνήσει» και να μας θυμίσει ότι για να ξαναγυρίσουμε στην «πηγή» απ’ όπου ξεκινήσαμε πρέπει να δείξουμε με έργα και την Αγάπη, αλλά και τις Εντολές του Πατέρα. Ναι, τις 10 Εντολές που μάθαμε από το Δημοτικό και μάλλον οι περισσότεροι δεν τηρούμε ΚΑΜΙΑ.

Ποιος δεν είπε λόγια που «σκοτώνουν» σε κάποιον διπλανό του, έχοντας την όποια δικαιολογία; Ποιος δεν έκλεψε, ακόμα και τις ιδέες κάποιου και δεν τις παρουσίασε σαν δικές του; Θυμόμαστε να τιμάμε τους φυσικούς γονείς μας πριν γίνουν φωτογραφίες και να τους το δείχνουμε με πράξεις;;; Θυμόμαστε να τιμάμε τον Θεϊκό μας Πατέρα, να αγαπάμε την Φύση που μας παρέχει την Ζωή;; Ο Ιησούς Χριστός δήλωσε ότι είναι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή.

Ζωή δεν είναι και ο αέρας που αναπνέουμε; Δεν είναι το νερό που πίνουμε; Δεν είναι το ταπεινό χορταράκι που καταστρέφουμε καθημερινά; Σεβόμαστε την ζωή;; Έτσι όπως κανείς δεν είναι ικανός να δώσει την ζωή, δεν πρέπει κιόλας να την αφαιρεί από τίποτα και από κανέναν.

Ψιλά γράμματα θα σκεφθούν κάποιοι. Δεν πειράζει, τα λέω όχι για τους πολλούς, αλλά για τους λίγους που έχουν ακόμη στην καρδιά τους την Θεϊκή φλόγα και δεν είναι «άδεια σπίτια». Ας αναλογιστούν λίγοι, κι ας φροντίσουν να βγει αγάπη από μέσα τους αυτές τις ημέρες.

Ας κάνουν τον πλησίον τους να χαμογελάσει. Αν μπορούν ας τον βοηθήσουν και υλικά. Αλλά κάποιες φορές, μια ματιά αγάπης, ένα γλυκό χαμόγελο, μια κουβέντα συμπαράστασης, παρηγοριάς, ένα άγγιγμα στον ώμο, δίνει Ζωή.

Ας κάνουμε κάτι που ν’ αξίζει, αυτά τα Χριστούγεννα για να τα τιμήσουμε μέσα από την καρδιά μας και να δείξουμε με πράξεις ότι δηλώνουμε Χριστιανοί και είμαστε, έχοντας ΑΓΑΠΗ μέσα μας.

ΔΦ

12/21

Ο Δρόμος

 

Ο Δρόμος

Όποιος διάλεξε την Γνωστική πορεία, διάλεξε έναν δύσκολο δρόμο. Όμως, σ’ αυτόν τον δρόμο το αποτέλεσμα εξαρτάται από εμάς.

Η λέξη Μύηση καθορίζει την αρχή ενός ταξιδιού και πρέπει να είμαστε σίγουροι αν πραγματικά θέλουμε την «Αυτοπραγμάτωση». Η Μύηση είναι ένα δράμα αποκλειστικά πνευματικό, εσωτερικό, που το επιλέξαμε, επειδή θέλουμε να ξυπνήσουμε.

Όποιος επιδιώξει να είναι «μυημένος» μέσω των Χριστικών μυστηρίων πρέπει να προετοιμάζει τον εαυτό του συναισθηματικά, ψυχολογικά και φυσικά και για τον εξωτερικό κόσμο και ότι θα συναντά καθημερινά.

Ο μυημένος δεν αποφεύγει την επαφή με τους άλλους ανθρώπους ή τα γεγονότα, γιατί όλα αυτά είναι για την μάθησή μας. Αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα γεγονότα, κάνουν την λεγεώνα μας να εκδηλωθεί, αλλά και την δική τους. Έτσι ξέρουμε ποιοι είναι, αλλά έχουμε την ευκαιρία να κατανοήσουμε και τον εαυτό μας. Όλοι και όλα λοιπόν αποτελούν μέρος της Μύησής μας και θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι αναπόφευκτα για την εργασία μας. Αν δεν το κατανοούμε αυτό και θέλουμε να υπερασπίσουμε τον εαυτό μας, να επιτεθούμε στον άλλον, να διαμαρτυρηθούμε, τότε μάλλον επιθυμούμε τα εύκολα μόνο πράγματα και μόνο τους καλούς ανθρώπους που δεν προξενούν πόνο.

Αλλά, μην περιμένετε από τον Θεό να μας δώσει μόνο τα εύκολα πράγματα στην πορεία μας. Να γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεθούν άνθρωποι που να θέλουν πραγματικά να είναι μυημένοι στα Χριστικά Μυστήρια.

Η μύηση είναι η αρχή ενός δρόμου, όπου πρόκειται να βρούμε πολλά εμπόδια και προβλήματα επειδή αντανακλούν αυτά που έχουμε μέσα μας.

Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι πάρα πολλά από τα εμπόδια που βρίσκουμε στον μυητικό δρόμο να βάζουμε οι ίδιοι. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν;

Το ότι μπήκαμε σε μια δεύτερη κάμαρα δεν σημαίνει ότι είμαστε μυημένοι, απλά επιλέξαμε να αντιμετωπίσουμε έναν εσωτερικό δρόμο. Την μύηση την κερδίζουμε με την συμπεριφορά μας στην καθημερινή ζωή. Εκεί δείχνουμε το τι αξίζουμε. Δηλαδή τα γεγονότα σώζουν ή καταδικάζουν. Αυτό είναι η μύηση. Κάποιος μυείται όταν αρχίζει τον δρόμο του και καταφέρνει να νικάει όλα τα εμπόδια που εμφανίζονται, που συνήθως τα βάζουμε εμείς.

Σ’ αυτόν τον δρόμο συνεχώς πρέπει να επιλέγουμε και για να διαλέγουμε σωστά πρέπει να ξυπνάμε συνείδηση, να δουλεύουμε με τον εαυτό μας και να μάθουμε να ακούμε.

Το ότι σήμερα είμαστε εδώ είναι πολύ σημαντικό. Ότι κάνουμε είναι επειδή το θέλουμε, δεν μας υποχρεώνει κανένας. Έτσι πρέπει να σεβαστούμε και το ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να κάνει ότι θέλει.

Στις ημέρες μας η κοινωνία περιπλέκεται, η ανθρωπότητα απομακρύνεται από το Πνεύμα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε λευκά πράγματα από τον πλανήτης μας και την ανθρωπότητα. Η Μαύρη Αδελφότητα με την άδεια της Λευκής Αδελφότητας παίρνει όλο και περισσότερο έδαφος στο φυσικό, για να πληρώσει η ανθρωπότητα ένα μεγάλο Κάρμα που έχει ο πλανήτης.

Για να μπορούμε να συνεχίσουμε θα πρέπει να είμαστε πολύ πιστοί και κοντά στο Είναι μας, γιατί αυτό έχει την Δύναμη να μας κρατήσει στον δρόμο. Το Είναι κάνει το θαύμα να μας δίνει κέφι, ενθουσιασμό και να ερχόμαστε στα κέντρα μας.

Και το άλλο είναι να προσπαθούμε να έχουμε σωστή συμπεριφορά όσο γίνεται πιο κοντά στις διδασκαλίες. Όταν κάποιος προσπαθεί να διορθώσει τον εαυτό του και τα λάθη του, προσπαθεί να γίνει καλύτερος άνθρωπος.

Όλα όμως έχουν ένα κόστος. Πρέπει να πληρώσουμε για όλα. Τίποτα δεν δίδεται ως δώρο. Ζητάμε από τον Θεό να μας σώσει και να μας συγχωρήσει πραγματικά; Και ο Θεός μας ζητά να αναγεννηθούμε, να πεθάνουμε μέσα μας, να θυσιάσουμε τον εαυτό μας για τους άλλους.

Σ’ αυτόν που χτυπά, θα του ανοιχτεί η πόρτα και σ’ αυτόν που ζητά θα του δοθεί.

Έχουμε φυσικό σώμα, έχουμε τις πιο δυνατές διδασκαλίες, έχουμε Λουμισιάλ, έχουμε ΝΜΜ, έχουμε Δασκάλους με φυσικό σώμα. Τι άλλο θέλουμε;

Ο Θεός μας τα έδωσε όλα αυτά, δεν ξέρουμε για πιο λόγο.

Εμείς τι θα κάνουμε; Η απάντηση είναι στην καρδιά μας.

Δημήτρης Φιλιππίδης

6-9-21

Αυτή είναι η ανθρωπότητα

 

Αυτή είναι η ανθρωπότητα

Φαίνεται ότι ο χρόνος δίνει το δίκιο στους ανθρώπους που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν δείξει ότι δεν πιστεύουν στους αρχηγούς του Κράτους τους.

Για να στηθεί μία «θεατρική παράσταση», αυτοί που έχουν την ευθύνη και το γενικό πρόσταγμα είναι ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος. Προσλαμβάνουν ηθοποιούς για να κάνουν αυτό που οι δύο σχεδίασαν. Ο ηθοποιός έχει την ελεύθερη βούληση να παίξει με τα λόγια του ρόλου του, αλλά δεν έχει δικαίωμα να αλλοιώσει τον ρόλο του.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα κράτη, τους κυβερνώντες, αλλά και τους εαυτούς μας ατομικά. Ανάλογα με το Κάρμα του κράτους ή το ατομικό, θα εξελιχθούν τα γεγονότα. Ο καθένας μας έχει την ελεύθερη βούληση να κινηθεί όπως θέλει, αλλά πάντα μέσα στο σενάριο και στην σκηνοθεσία που αποφασίστηκε.

Ο όποιος αρχηγός Κράτους λοιπόν έχει «επιλεγεί» από τον σεναριογράφο και τον σκηνοθέτη να παίξει έναν συγκεκριμένο ρόλο έτσι ώστε ο λαός του Κράτους να ωφεληθεί ή να «πληρώσει» για τα καλά ή τα λάθη του παρελθόντος. Ο αρχηγός λοιπόν υπακούει ασυνείδητα στο σενάριο για να προχωρήσουν τα γεγονότα «επί σκηνής», όπως θέλουν οι δημιουργοί.

Ο αρχηγός κράτους ή ο ηθοποιός αν ξεχάσει το ποιος τον «προσέλαβε», αρχίζει να λέει ψέματα, να εξαπατά, να δίνει ψεύτικες υποσχέσεις που δεν θα εκπληρώσει, για να κερδίσει χρόνο «επί σκηνής», ξεχνώντας τον Δημιουργό του.

Έτσι κι εμείς οι άνθρωποι, αν ξεχάσουμε τον Δημιουργό μας, τον Θεό, και τις «εντολές» που μας έδωσε, που είναι Συμπαντικοί Νόμοι και έχουμε υποχρέωση να τις τηρούμε, γιατί είναι και δίκαιοι, κάποια στιγμή μας έρχεται η «πληρωμή» των λαθών μας. Μας έρχεται ο λογαριασμός για να καταλάβουμε τα λάθη μας και να τα διορθώσουμε.

Οι αρχηγοί λοιπόν και να θέλουν να είναι τίμιοι δεν μπορούν, διότι τους ήρθε ο λογαριασμός και ο προσωπικός τους και ο κρατικός και θα πρέπει να κινηθούν μέσα στο σενάριο. Έχουν πολλά εμπόδια κι αυτά είναι η αυτοαγάπη, ο εγωισμός, η περηφάνια, το μίσος γιατί ο λαός τους δημιουργεί εμπόδια, ο εγωκεντρισμός, κα.

Τους λείπει ένα βασικό στοιχείο, η αγάπη. Χωρίς αγάπη δεν μπορεί να «διοικήσει» κανείς σωστά, δίκαια, σύμφωνα με τους δοσμένους Συμπαντικούς Νόμους. Έτσι ο λαός του κράτους πληρώνει για τα λάθη του και πάντα του φταίνε οι άλλοι, ποτέ ο ίδιος.

Ο λαός μας λέει: «έχουμε πάντα τους αρχηγούς που μας αξίζουν». Σκεφθείτε το, έχει βάθος.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον καθέναν μας. Έχουμε να κουμαντάρουμε μυριάδες ελαττώματα μας και αν δεν είμαστε αποφασισμένοι για ριζικές αλλαγές, να «πληρώσουμε» κάνοντας το θέλημα του Δημιουργού μας, του Θεού, ο πόνος, το κακό, τα βάσανα, η ταλαιπωρία μας, θα διαιωνίζονται.

Είναι αδύνατον ο κόσμος να έχει ειρήνη και γαλήνη αν στις καρδιές όλων μας δεν επικρατεί ειρήνη και αγάπη. Όλα χάνονται επειδή δεν υπάρχει αγάπη μέσα μας.

Εδώ που έφτασε η κοινωνία σήμερα δεν υπάρχει παγκόσμια θεραπεία, παρά μόνο ατομικές λύσεις. Κι εκεί όμως απαιτούνται ριζικές αλλαγές, διότι όσο μένουμε εγκλωβισμένοι στα συστήματα που καταρρέουν και μας παρασύρουν κι εμάς, θα φορτώνουμε τα λάθη στους αρχηγούς, στους άλλους, ποτέ στον εαυτό μας. Πρέπει να κάνουμε τους εαυτούς μας υπεύθυνους της ζωής μας, ξεφεύγοντας όσο είναι εφικτό από τα συστήματα και από τους άλλους.

Τότε και μόνο τότε θα νοιώθουμε όλο και πιο ελεύθεροι και μόνο τότε θα κάνουμε το «θέλημα» του Πατέρα μας, βρίσκοντας τον στόχο και τον δρόμο της ζωής μας.

Πρέπει να είμαστε θεατές της ζωής κι όχι ηθοποιοί σε αυτήν.

9-7-2021

ΔΦ

Θετικές σκέψεις

 

Θετικές σκέψεις

Στα χείλη φιλοσοφούντων, ιατρών, θρησκόληπτων και όχι μόνο, είναι σήμερα η φράση, “θετική σκέψη”.

Σαν φράση, σαν ιδέα, ακούγεται σωστή, λογική. Τί γίνεται όμως στην πράξη; Πώς λειτουργεί στην καθημερινότητά μας; Ποια η αλήθεια της;

Πρέπει να μας γίνει κατανοητό πριν απ' όλα ότι υπάρχει μέσα μας μια μπαταρία την οποία χρησιμοποιούμε για να παίρνουμε ενέργεια για κάθε μας σκέψη, κάθε μας συναίσθημα και κάθε μας πράξη. Ταυτόχρονα, υπάρχουν σκέψεις, συναισθήματα, πράξεις που επανατροφοδοτούν την μπαταρία μας με ενέργεια.

Όταν κατά την διάρκεια της ημέρας μας, έρχονται στιγμές που νοιώθουμε κουρασμένοι, εξαντλημένοι, με άμεση ανάγκη ξεκούρασης, αυτό από μόνο του σημαίνει ότι “η ενεργειακή μας μπαταρία” άδειασε. Την αδειάσαμε χωρίς να καταφέρουμε να την επανατροφοδοτήσουμε για να συμπληρώσουμε μέρος της χαμένης ενέργειας.

Η κατανάλωση της ενέργειάς μας γίνεται, με την σωματική δουλειά που συνήθως όμως αναπληρώνεται εύκολα, και με την ψυχική δουλειά ή ταλαιπωρία, που μας δημιουργεί μεγαλύτερη κατανάλωση ή καλύτερα σπατάλη της ενέργειάς μας. Κάθε μας σκέψη μη ευνοϊκή, κάθε συναίσθημα καταπιεστικό ή ψυχοπλακωτικό, κάθε εκδήλωση άγχους, νεύρων, θυμού, αγανάκτησης, ψευτιάς, εγωισμού, μας αφαιρεί μεγάλη ποσότητα ενέργειας.

Η σημερινή κατάσταση της χώρας μας, τα μέτρα που καθημερινά αναγγέλλονται, οι υποθετικές εξελίξεις που δημιουργούν φόβο, πανικό, τα μέτρα που δεν παίρνονται (π.χ. κάποιος κλέφτης να πάει φυλακή) και που θα ανακούφιζαν έστω και προσωρινά το λαό, όλα αυτά δημιουργούν αρνητικές σκέψεις, αρνητικά συναισθήματα, απώλεια ενέργειας, εξάντληση, στρες, κατάθλιψη. Το άδικο, δημιουργεί μεγάλη ενεργειακή απώλεια, με όλα τα επακόλουθα; Τα κυβερνητικά μέτρα έχουν εσκεμμένα και αυτό το στόχο κατά του λαού;

Πέρα όμως από τους φανερούς τρόπους απώλειας, κλεψίματος, ενέργειας υπάρχουν και οι κρυφοί. Για παράδειγμα η τηλεόραση είναι μια τέτοια παγίδα. Παρακολουθώντας έργα βίας, αγχωτικά, απαισιόδοξα, υποσυνείδητα δημιουργούνται μέσα μας αρνητικές σκέψεις, έντονα συναισθήματα μη ευνοϊκά, που καταναλώνουν την ενέργειά μας. Εύκολα μπορούμε να το διαπιστώσουμε και να το επιβεβαιώσουμε διότι στο τέλος ενός «τέτοιου έργου», κι ενώ δεν κάναμε τίποτε – υποτίθεται-, νοιώθουμε κουρασμένοι, εξαντλημένοι. Πού και πώς χάσαμε την ενέργειά μας; Ποιος μας άδειασε την μπαταρία μας;

Και επειδή οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι ενέργεια, καλό είναι να μην υπάρχει τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα, διότι όλη η “αόρατη” αρνητικότητα μένει στον χώρο, με αποτέλεσμα και ο ύπνος μας να μην είναι ελαφρύς και απαλός, αλλά και να ξυπνάμε και να νοιώθουμε ακόμη κουρασμένοι. Η αρνητική ενέργεια του χώρου συνεχίζει να μας κλέβει ενέργεια και κατά τον ύπνο.

Η ίδια απώλεια συμβαίνει και με την ανάγνωση όχι καλών και αισιόδοξων ειδήσεων, βιβλίων καταθλιπτικών, συζητήσεων ψυχοπλακωτικών, κλπ.

Πώς θα λειτουργήσει η θετική;

Με ενίσχυση της ενεργειακής μπαταρίας μας. Το ποτήρι να είναι μισογεμάτο κι όχι μισοάδειο. Παντού, σε κάθε δύσκολη στιγμή, υπάρχει και κάτι θετικό, αισιόδοξο, διδακτικό. Γύρω μας, υπάρχουν άνθρωποι που χαμογελούν, υπάρχουν χρώματα, όμορφες μυρωδιές, και λογής – λογής αισιόδοξα μηνύματα από την Φύση.

Το ότι σήμερα, όλα σχεδόν τα ΜΜΕ παίζουν ρόλο “ενεργειακού βρυκόλακα” έχει κάποια σημασία. Πάντως δεν είναι τυχαίο, διότι δεν υπάρχει τυχαίο στο σύμπαν.

Ας φροντίσουμε εμείς, να αερίζουμε και να φωτίζουμε τον χώρο μας, να τοποθετούμε λουλούδια, να βάζουμε την μουσική που μας αρέσει, που μας ηρεμεί και μας ευχαριστεί, να αρωματίζουμε τον χώρο. Πρώτα όμως και πάνω απ' όλα θα πρέπει να μην σπαταλάμε ενέργεια σε αρνητικότητες για τις οποίες συνήθως την επόμενη στιγμή μετανιώνουμε.

Δεν μας φταίει κανείς διπλανός μας για κάτι. Ο εαυτός μας ευθύνεται για όλα. Από αυτόν ας ζητάμε ευθύνες και αλλαγές. Από τον εαυτό μας να απαιτούμε λιγότερη άσκοπη σπατάλη ενέργειας και ταυτόχρονα αναπλήρωση ενέργειας μέσω της αγάπης, του χαμόγελου, της καλής και αισιόδοξης συμβουλής, με την παρατήρηση κάθε όμορφου και ωραίου γύρω μας. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα και καταστάσεις για να πάρουμε δύναμη, ενέργεια, όπως και να δώσουμε θετική ενέργεια γύρω μας.

Αφήνουμε τα ίχνη μας απ' όπου κι αν περάσουμε. Ας το προσέξουμε αυτό. Όλοι επηρεάζουμε όλους και επηρεαζόμαστε απ' όλους.

Ορθότερες επιλογές, αλλαγή δράσης και στάσης είναι αναγκαίες για να ζήσουμε με λιγότερα προβλήματα και με την δυνατότητα να μπορούμε να βελτιωθούμε σαν άνθρωποι

Δ.Φ.

Απρίλιος 2021

Ζητάς να ερωτευθείς

 

Ζητάς να ερωτευθείς, και καλά κάνεις.

Ζητάς κάποιον να σε βγάλει από την κατάσταση του γκρίζου και να σε οδηγήσει στο χρώμα, στη χαρά, στο γέλιο. Όλα όσα ζητάς είναι όμορφα και τα θέλουν όλοι. Αλλά …..

Τι κάνεις για να φύγεις από το γκρι; Ποιες είναι οι δικές σου προσπάθειες να βοηθήσεις τον εαυτό σου να βρει αυτό που κάτι μέσα του  αναζητά; Ποιος είναι ο δικός σου αγώνας για να φτάσεις στο στόχο σου; Οι άλλοι;

Οι άλλοι φροντίζουν για τον εαυτό τους. Κι αν μέσα στο δικό τους «όνειρο» υπάρχεις εσύ, τότε σου δίνουν κάτι από την φροντίδα τους για να πετύχουν τ’ όνειρό τους.

Υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις. Ναι σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις.

Όταν κάποιος σου δίνει ΟΛΟ του το Είναι, τα πάντα, εσύ τι του πρόσφερες; Σκέψου το, μην τ’ αποφεύγεις; Τι του προσφέρεις;

 Όλοι αναζητούν το χρώμα. Όλοι θέλουν να φύγουν από το γκρι. Κάνουν όμως και προσπάθειες. Δεν περιμένουν από τον ….άλλο, να έρθει και να τους προσφέρει το χρώμα. Πρέπει να το έχει κι αυτός (ο άλλος) το χρώμα και να θέλει να το προσφέρει σε κάποιον. Γιατί; Διότι θεωρεί ότι μέσα από αυτόν …τον άλλο θα πραγματοποιηθούν τα δικά του όνειρα. Διαφορετικά θα δει και θα προσπεράσει. Ή θα μείνει να ξαποστάσει και θα συνεχίσει το δρόμο του.

Τι θέλω λοιπόν; Πώς μπορώ να το υλοποιήσω; Τι προσπάθειες πρέπει να κάνω; Μόνο μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία πετυχαίνει κανείς το στόχο του.

Εκτός κι αν ..ερωτευθεί το στόχο του ή τον Θεό. Τότε όλα έρχονται.

Δ.Φ.

Δηλητήρια της ζωής και αντίδοτα

 

Δηλητήρια της ζωής και αντίδοτα

 Δηλητήρια συναντάμε στον αέρα που αναπνέουμε, στην τροφή που παίρνουμε, αλλά, υπάρχουν και τα ψυχολογικά δηλητήρια που είναι και πιο επικίνδυνα και «αόρατα».

Τα φυσικά δηλητήρια τις περισσότερες φορές τα γνωρίζουμε ή τα υποψιαζόμαστε. Το Είναι μας μάς προειδοποιεί, αλλά αυτό που μετρά στο αποτέλεσμα είναι το «πόση σημασία τους δίνουμε;;».

Έχουμε ακούσει ή γνωρίζουμε για τα βαριά μέταλλα και για τις ζημιές που κάνουν στο σώμα μας. Γιατί όμως «δεν ξέρουμε» ή δεν ασχολούμαστε και με τον ενεργό άνθρακα, το παλιό καρβουνάκι, με τον ζεόλιθο, που διώχνουν τα βαριά μέταλλα από μέσα μας;

Ξέρουμε ότι για να αυξηθεί η παραγωγή και να τραφούν 7,5 δις άτομα στον πλανήτη, αλλά και για το κέρδος, χρησιμοποιούνται δηλητήρια στα φυτά, στα χωράφια, στα θερμοκήπια, σε μεγάλες ποσότητες. Τι κάνουμε;; Περιμένουμε να συνηθίσει ο οργανισμός μας και ευχόμαστε να μην πειράξουν εμάς.

Πάλι όμως ξεχνάμε τον ζεόλιθο, τον ενεργό άνθρακα, τα αποτοξινωτικά φυτά.

Το ανθρακικό αέριο, η ζάχαρη, δημιουργούν ανεπανόρθωτες ζημιές, κι όμως με λαχτάρα τα καταναλώνουμε.

Αυτά όλα τα δηλητήρια μολύνουν το σώμα μας.

Υπάρχουν όμως και τα δηλητήρια που μολύνουν τον ψυχολογικό μας κόσμο και είναι χειρότερα, πιο επικίνδυνα και περισσότερο δύσκολο να τα αποφύγουμε και να αποτοξινωθούμε.

Ο θυμός για παράδειγμα, είναι ένα δηλητήριο που μας μολύνει. Κι όμως οι περισσότεροι το ανεχόμαστε, το δικαιολογούμε και πολλές φορές το αποδεχόμαστε λες και μας κάνει και καλό.

Η γκρίνια είναι ένα ακόμη καθημερινό δηλητήριο που όμως αντί να το απομακρύνουμε από εμάς, αφηνόμαστε και το παίρνουμε σε όλο και μεγαλύτερες δόσεις.

Γκρινιάζουμε εμείς;; Δεν το αντιλαμβανόμαστε ή το δικαιολογούμε, ρίχνοντας την ευθύνη πάντα σε κάποιον άλλον. Κι όμως η μόλυνση γίνεται είτε γκρινιάζουμε εμείς, είτε αποδεχόμαστε τους άλλους να γκρινιάζουν κι έτσι να μας δηλητηριάζουν αυτοί. Γιατί δεν απομακρυνόμαστε, τουλάχιστον από τους γκρινιάρηδες, τους μουρμούρηδες και καταπίνουμε το δηλητήριό τους;; Τάχα από ευγένεια. Κι όμως μας δηλητηριάζουν και μας κλέβουν την ενέργειά μας.

Υπάρχουν γύρω μας άτομα που δημιουργούν εντάσεις και που πολλοί αρέσκονται σ’ αυτό είτε γιατί καλύπτουν την ανασφάλειά τους, τους φόβους τους, τις ανησυχίες τους είτε άλλοι αρέσκονται να βάζουν εμπόδια στους γύρω τους, να τους δημιουργούν προβλήματα, αμφιβολίες, καυγάδες και καμαρώνουν που κατάφεραν να δημιουργήσουν τσακωμούς, γκρίνια.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο καλό για το σώμα μας και τον ψυχολογικό μας κόσμο γενικότερα από το να λειτουργούν σε γαλήνη, αρμονία, αγάπη. Μια κοινωνία είναι το σύνολο των κυττάρων μας που αποδίδουν πολύ καλύτερα όταν ζουν, εργάζονται και λειτουργούν σε κατάσταση ηρεμίας, γαλήνης, ασφάλειας.

Ας απομακρύνουμε ΟΛΑ τα δηλητήρια από εμάς, όλα που μας κάνουν ζημιά. Έχουμε τον τρόπο, έχουμε τα μέσα, αρκεί να διώξουμε τις ψεύτικες, τις τάχα δικαιολογίες του νου.

Μην μας παραπλανεί ο νους με σκέψεις ότι τάχα πολλά «δηλητήρια» όπως ο φόβος μας κάνουν και καλό. Μπορεί να πει ο νους ότι φοβόμαστε ν’ αγγίξουμε την φωτιά και έτσι δεν καιγόμαστε. Ναι, όταν ο φόβος υπάρχει στο ένστικτο κέντρο μπορεί να λειτουργεί και ως προειδοποίηση, αλλά πόσες φορές γίνεται αυτό;

Ας σκεφθούμε ότι όλα τα ψυχολογικά δηλητήρια έχουν σαν βασικό τους συστατικό τον φόβο και το χρήμα. Ας δούμε επί των ημερών που ζούμε ότι τα μέτρα όλα στοχεύουν εκεί και μόνον εκεί.

Θα μπορούσε να λεχθεί ότι φοβόμαστε τον Θεό. Όχι δεν πρέπει να τον φοβόμαστε, αλλά να τον σεβόμαστε για την ανωτερότητά του, για την τελειότητα της οργάνωσης των πάντων στο σύμπαν, για την δικαιοσύνη του. Δεν μας δηλητηριάζει αλλά μας χαρίζει την αγάπη του. Το αν δεν τα βλέπουμε, την ευθύνη έχουν τα «φίλτρα» στον ψυχολογικό μας κόσμο που βάζουμε ή επιτρέπουμε να μας επηρεάζουν χωρίς έλεγχο.

Το κύτταρο στο πόδι μας, για παράδειγμα, ίσως διαμαρτύρεται όταν το πλένουμε και το τρίβουμε με το σφουγγάρι, αλλά όταν απολαμβάνει το τελικό αποτέλεσμα, της γαλήνης, της αναζωογόνησης, της ευεξίας, τότε ευγνωμονεί τον «κύριό του». Αν μείνει στην γκρίνια, στον θυμό, στην ταλαιπωρία των πρώτων του στιγμών, τότε θα συνεχίσει να γκρινιάζει, να αυτοδηλητηριάζεται και να κάνει την ζωή του προβληματική, σε ανισορροπία, ενώ θα μπορούσε να έχει αρμονία, γαλήνη, ειρήνη, ευχαρίστηση.

Έτσι είναι όλα και στην κοινωνία μας και μέσα μας. Όπως είναι πάνω είναι και κάτω, μας είπε ο Ερμής ο Τρισμέγιστος. Μήπως εννοούσε και κάτι, που δεν θέλουμε να το δούμε, διότι τότε, εμείς πρέπει να δράσουμε, εμείς πρέπει να αλλάξουμε, εμείς έχουμε υποχρέωση να διορθώσουμε τις καταστάσεις, όπως το ίδιο έχει υποχρέωση να κάνει και το κύτταρό μας, να θέλει να περάσει την ζωή του σε ηρεμία, σε γαλήνη, δημιουργώντας το καλύτερο και πιο επιτυχημένο αποτέλεσμα για τον σκοπό της ζωής του;;;.

Το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι να ξέρουμε τι θέλουμε σ’ αυτήν την ζωή, με αυτό το σώμα, σ’ αυτόν τον πλανήτη. Αν δεν ξέρουμε τι θέλουμε είναι πολύ δύσκολο να ξέρουμε ποιο είναι το σωστό.

Είναι αλήθεια ότι οι πολλοί θέλουν να έχουν υγεία, λεφτά, τα πάντα, χωρίς να δώσουν τίποτα, χωρίς ανταλλάγματα. Αυτό είναι έλλειψη κατανόησης. Μας χρειάζεται κατανόηση και απάντηση στο ερώτημα: οι προσπάθειες μας έχουν πνευματικό στόχο;;;

Πρέπει τώρα να είμαστε πιο ακριβείς στις πράξεις μας. Δεν έχουμε περιθώρια διόρθωσης της πορείας μας. Απαιτείται σοβαρότητα και ακρίβεια στις πράξεις μας.

Σ’ αυτές τις στιγμές που ζούμε, που δεν ξέρουμε τι θα γίνει αύριο, επειδή αλλάζουν όλα, το μόνο που μας δίνει αφοβία, ασφάλεια, είναι να έχουμε πίστη στον Δημιουργό και ταυτόχρονα να είμαστε σίγουροι ότι με κάθε πράξη μας πλησιάζουμε όλο και περισσότερο και το Είναι μας, το Πνεύμα μας και τις ανώτερες Δυνάμεις.

24-3-2021

Δ.Φ.

Άνθρωποι Υβρίδια

 

Άνθρωποι – Υβρίδια

Για να μην χρησιμοποιώ την λέξη μετανθρωπισμός ή transhumanism θα μεταχειρίζομαι την λέξη υβρίδιο που είναι πιο κοντινή μας ως έννοια.

Γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθούν άνθρωποι «υβρίδια» και γι’ αυτό και ο ιός δεν εξουδετερώνεται με το εμβόλιο. Αυτό, το εμβόλιο, έχει σκοπό να πλήξει το DNA και να γίνει η μετατροπή μας σε υβρίδιο.

ΥΒΡΙΔΙΟ: λέμε ένα φυτό που τροποποιείται από τον δημιουργό του και απλά:

1.Δεν έχει την δυνατότητα να αναπαράγει, ο σπόρος του δεν μετατρέπεται σε δημιουργία.

2.Δεν αναγνωρίζεται συνήθως εύκολα από τα φίλτρα του ανθρώπου κι έτσι αναγκαζόμαστε να τρώμε μεγαλύτερη ποσότητα για να πάρουμε τα απαραίτητα συστατικά,

3.Νομίζει τον εαυτό του δυνατότερο (φαινομενικά πιο ανθεκτικό)

4.Δεν έχει συναισθήματα, ευαισθησίες, αναζητήσεις, διότι το τι θα του παρουσιαστεί, τι θα σκεφθεί, πώς θα σκεφθεί, του δίδονται προγραμματισμένα από τον «δημιουργό» του.

Ο ελεύθερος άνθρωπος έχει νοημοσύνη και ελεύθερη βούληση.

Το υβρίδιο δεν σκέφτεται παρά μόνο γι’ αυτό που έχει προγραμματιστεί και φυσικά ελεύθερη βούληση δεν του επιτρέπεται «ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ».

Αυτός θα είναι ο άνθρωπος του αύριο. Θα σκέφτεται ΜΟΝΟ ότι θέλει ο δημιουργός του και θα κάνει ΜΟΝΟ αυτό που εντέλλεται ο άνθρωπος - δημιουργός του.