Άσπρο –
μαύρο
Οι περισσότεροι στην
χώρα μας και σε άλλες χώρες, θεωρούμε
ότι όλα όσα γίνονται έχουν άμεση σχέση
με τον οικονομικό έλεγχο των λαών. Είναι
όμως αυτή η πραγματικότητα;;
Διότι, μία περισσότερο
προσεκτική παρατήρηση των αλλαγών, σε
ότι αφορά τους ανθρώπους, θα μας έδειχνε
ότι η αλλαγή δεν μένει μόνο στην οικονομική
στενότητα ή στον περιορισμό των εξόδων,
μικρό ή μεγάλο.
Αυτό που ουσιαστικά
εξελίσσεται στην ανθρωπότητα είναι η
αρνητικότητα, η γκρίνια, η μιζέρια, η
κακία, η εκδίκηση, ο εγωκεντρισμός, η
αυτοαγάπη, και ταυτόχρονα η αδιαφορία
προς τους άλλους.
Επιβιώνει δηλαδή το
“ο θάνατός σου η ζωή μου” και ξεχάσαμε
την προτροπή του Ιησού Χριστού “αγάπα
τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου”.
Φταίει το οικονομικό
γι’ αυτό;; Μάλλον όχι.
Καθώς βρισκόμαστε στο
τέλος των καιρών, ουσιαστικά κι όχι
λογοτεχνικά ή ποιητικά, εξελίσσεται
ένας πόλεμος μεταξύ της “Λευκής
Αδελφότητας” και της “Μαύρης Αδελφότητας”.
Ο αγώνας γίνεται με τον έναν να προσπαθεί
να ενώσει ψυχές με Πνεύματα, εξουδετερώνοντας
τα εμπόδια των ελαττωμάτων μας και την
Μαύρη να προσπαθεί με κάθε τρόπο να μην
αφήσει την Λευκή να επιτελέσει το έργο
της. Έτσι έχοντας η Μαύρη αδελφότητα
υπό τον έλεγχό της τους περισσότερους
των κυβερνώντων, που παρουσιάζουν
ολοφάνερα έλλειψη συνείδησης, τους
οδηγεί να λαμβάνουν τέτοια μέτρα που
να “ταΐζουν” τα ελαττώματα του λαού
και να τα γιγαντώνουν.
Βλέπουμε την κακία να
γιγαντώνεται. Διαβάζουμε για πράξεις
που γίνονται γύρω μας που απέχουν πολύ
από τις πράξεις έλλογων όντων. Κι όμως
τις δεχόμαστε ως φυσιολογικές,
συνηθισμένες. Ο νους μας, ως όργανο των
ελαττωμάτων μας, εξοικειώνεται πολύ
εύκολα στις αρνητικές τάσεις μας,
θεωρώντας πολλές φορές ότι είναι μέχρι
και “πρόοδος”. Αν είναι δυνατόν, κι
όμως έτσι είναι.
Τί μας χρειάζεται για
να ξεφύγουμε από την κατηφόρα, που δεν
είναι φυσιολογική εξέλιξη, και να
οδηγηθούμε προς το καλό, το θετικό, τον
Θεό, όπως κι αν τον δέχεται ο καθένας;;
Κατ’ αρχήν να πάψουμε
να ακούμε αυτούς που εκφράζονται μέσα
από τον νου μας, που είναι τα ελαττώματά
μας. Ας στρέψουμε την προσοχή μας στην
καρδιά μας, στο Πνεύμα μας, στην θεϊκή
μας προέλευση και την ανάγκη επιστροφή
μας στην πηγή μας, στην πατρίδα μας. Η
καρδιά μας βοηθά, διότι εκφράζει αγάπη,
μας προειδοποιεί με την διαίσθηση, μας
δείχνει τον διαχωρισμό του καλού από
το κακό με την συνείδηση, με τις τύψεις.
Φυσικά να γίνει απόλυτα
κατανοητό ότι ούτε η μία ούτε η άλλη
αδελφότητα δεν επεμβαίνει αυτόβουλα
στον καθέναν μας. Η “ελεύθερη βούληση”
του καθενός είναι συμπαντικός Νόμος
που δεν τον παραβιάζει κανένας. Εμείς
“ανοίγουμε” την πόρτα για να μπει μέσα
μας το καλό, η αγάπη, ή η κακία, το μίσος,
η αρνητικότητα. Είναι επιλογή μας.
Δεν υπάρχει λοιπόν
άλλη επιλογή για όποιον “βλέπει” ότι
η ανθρωπότητα οδηγείται στον γκρεμό,
να επιλέξει μόνο το λευκό, μόνο το καλό,
μόνο την αγάπη κι ας θεωρηθεί εκτός
εποχής, ρομαντικός ή σαλταρισμένος.
(Μέσα
από τα άρθρα αυτά θα διαβάζεται ΜΟΝΟ
αλήθειες, χωρίς καμμία διάθεση να
δημιουργηθούν φόβοι και ο καθένας κάνει
τις επιλογές του).
Δημήτρης
Φιλιππίδης
