Εσωτερική Ειρήνη

Εσωτερική ειρήνη

Ψάχνουμε οι άνθρωποι την ειρήνη και πάντα, μα πάντα, προσπαθούμε να την πετύχουμε με τον πόλεμο. Ξέρω ότι κάποιοι θα διαφωνήσουν λέγοντας ότι κάποιες φορές χρησιμοποιούμε κι άλλους τρόπους εκτός του πολέμου.

Ναι, φυσικά, προσπαθούμε να πείσουμε με τον διάλογο, με την λογική, την δική μας λογική, που εμπεριέχει και το δικό μας συμφέρον. Αν δεν πετύχει τότε προσπαθούμε να κάνουμε τον άλλον όμηρο, να του κόψουμε τους πόρους. Αν δεν καρποφορήσει κι αυτή η μέθοδος, τότε έρχεται η βία.

Για σκεφθείτε, μήπως χρησιμοποιούμε τους ίδιους τρόπους και στα παιδιά μας;

Δεν αποκτάμε όμως ειρήνη προσπαθώντας να κυριαρχήσουμε στους άλλους.

Για να έχουμε ειρήνη γύρω μας, έξω μας, πρέπει να έχουμε ειρήνη μέσα μας. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι η εσωτερική ειρήνη; πώς θα καταφέρουμε να έχουμε ειρήνη μέσα μας;

Κατ’ αρχήν εσωτερική ειρήνη είναι η ισορροπία όλων των κέντρων μέσα μας (νοητικού, κινητικού, συναισθηματικού, κλπ). Αν κάποιο από αυτά, έστω και ένα, λειτουργεί με ανισορροπία, τότε πάει, χάθηκε η ειρήνη μέσα μας.

Χωρίς εσωτερική ειρήνη, δεν βλέπουμε, δεν ακούμε, δεν μπορούμε να σκεφθούμε, δεν έχουμε διαύγεια, χάνουμε το νόημα της ζωής. Για παράδειγμα, αν η υπερηφάνεια ή ο θυμός κυριαρχήσει μέσα μας, τότε χάσαμε την εσωτερική μας ειρήνη και οι εκδηλώσεις μας προς τους άλλους, προς το περιβάλλον μας, θα είναι πολεμικό.

Δεν έχουμε τον έλεγχο του εαυτού μας και η εκδήλωση του όποιου ελαττώματος μας, μάς αναστατώνει, ανισορροπεί τον εσωτερικό μας κόσμο και αντίο γαλήνη, αντίο ειρήνη, αντίο ηρεμία.

Η εσωτερική μας ειρήνη εξαρτάται από εμάς και όχι από τους άλλους. Δεν έχουμε όμως τον έλεγχο του εαυτού μας, δεν υπάρχει το «γνώθι σεαυτόν», και έτσι γινόμαστε υποχείρια των άλλων, των πλανητών, των εξωτερικών γεγονότων. Προσέξτε τα μυρμήγκια: πηγαίνουν στον προορισμό τους στην σειρά, με τάξη με ειρήνη. Αν βάλετε το πόδι σας χάνουν την επικοινωνία τους, χάνουν κάθε αυτοέλεγχο και τα πιάνει πανικός. Κάτι αντίστοιχο δεν συμβαίνει και με τους ανθρώπους;

Όταν χαθεί η εσωτερική ειρήνη αδυνατούμε να «κυβερνήσουμε» τον εαυτό μας και τότε, αν η κατάσταση μη ειρήνης γίνει συνεχής, η ανισορροπία περνά στους υπηκόους μας, στα κύτταρά μας που χάνοντας κι αυτά την επικοινωνία τους και την ειρήνη τους δημιουργούν τις διάφορες ασθένειες. Όταν τα κύτταρά μας παύουν να επικοινωνούν μεταξύ τους, όταν χάνουν την ηρεμία και την ειρήνη τους, επαναστατούν ή «τρελαίνονται» με αποτέλεσμα όργανα που επηρεάζονται από αυτά να δυσλειτουργούν, ή να γίνονται αλλοπρόσαλλες επαναστάσεις στο σώμα μας και να απορούμε για το αποτέλεσμα.

Η πιο σημαντική επικοινωνία είναι με το Πνεύμα μας. Αυτή μας φέρνει ειρήνη εσωτερική και εξωτερική. Αυτή μας δίνει κατανόηση του εαυτού μας και των άλλων, αυτή φέρνει ειρήνη και αγάπη στο ζευγάρι, στους γονείς, στα παιδιά, στην φύση.

Η ιστορία λέμε ότι διδάσκει. Ναι θα έπρεπε να διδάσκει, αλλά, στην πορεία της ανθρωπότητας μόνο λίγοι άνθρωποι πέρασαν και είχαν εσωτερική γαλήνη συνεχώς και έμεινε το όνομα τους. Η υπόλοιπη ανθρωπότητα προσπαθεί να επιβληθεί στους άλλους και τότε αντί ειρήνης οδηγούμαστε στον πόλεμο.

Ας δοκιμάσουμε την εσωτερική ειρήνη και τα αποτελέσματά της, ξεκινώντας από τον εαυτό μας και θα διαπιστώσουμε σύντομα ότι η καθημερινότητά μας αλλάζει, η ζωή μας αλλάζει και οι γύρω μας μάς χαίρονται. Διαφορετικά, βία, πόλεμος, καταστροφή.

Τι επιδιώκουμε τελικά στην ζωή μας;