Μία νέα έξοδος

Μια νέα έξοδος

Η εποχή του Υδροχόου είναι η εποχή του Φωτός, της Συνεργασίας, της Διαίσθησης. Με το Φως φωτιζόμαστε, με την Συνεργασία ενωνόμαστε και με την Διαίσθηση ενοποιούμαστε με τον Θεό.

Υπάρχουν αγγελιοφόροι που μας θυμίζουν κάθε φορά το “μήνυμα”. Δεν νοιάζονται αν θα τους πιστέψουμε ή όχι. Προσπαθούν να κάνουν το καθήκον τους με τον καλύτερο τρόπο, “να δώσουν το μήνυμα”, “την Αλήθεια”, που η Λευκή Αδελφότητα τους έχει δώσει.

Για τους δύσπιστους και τους ξερόλες δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από το να τους ενημερώσουμε για το Φως που φωτίζει τον σωστό δρόμο, αυτόν που οδηγεί στην Έξοδο και να τους αφήσουμε στην επιλογή τους.

Για όσους αφουγκράζονται το Είναι τους, δίδεται Φως πάντα στον δρόμο τους, Φως που φωτίζει το μονοπάτι τους.

Αυτό που θυμίζεται στους οδοιπόρους του φωτεινού μονοπατιού είναι: αγνότητα, θέληση, ταπεινότητα. Πώς θα επιτευχθεί;; Μα, με Θέληση, άσκηση και ξύπνημα Συνείδησης. Ας μην παρασυρόμαστε με την σκέψη ότι έχουμε ξύπνια Συνείδηση. Με εφαρμογή της Αυτοπαρατήρησης, εύκολα διαπιστώνουμε ότι “κοιμόμαστε” και μάλιστα βαθιά. Η ξύπνια Συνείδηση μας είναι απαραίτητη, διότι μας δείχνει τα όρια των λόγων, των πράξεων μας σχετικά με τον στόχο μας, το φωτεινό μονοπάτι που οδηγεί στην έξοδο και στο πλησίασμα στον Δημιουργό μας.

Η συνείδηση αυξάνεται μέσω συνειδητών εργασιών που κάνουμε. Χρειάζεται να απελευθερωθούμε από τους δαντικούς κύκλους και ανάλαφροι, χωρίς υλικές και ψυχολογικές αποσκευές, να προχωράμε στο μονοπάτι της εξόδου, να προχωράμε.

Κάθε άνθρωπος, οικογένεια, ομάδα, μεγαλύτερη ομάδα, έχει το Ιερό του κι έχει υποχρέωση να το φροντίζει, διότι εκεί αποδίδουμε “φόρο τιμής στον Θεό”. Το Ιερό του ανθρώπου είναι η καρδιά του (όχι ο νους), γι’ αυτό πρέπει να διατηρούμε τον ναό-καρδιά καθαρό, απ’ όλων των ειδών τα σκουπίδια. Η αταξία εκεί σταματά την πορεία μας, αναστατώνει την ζωή μας και μας φορτώνει παλιά κι άχρηστα πράγματα που βαραίνουν το κάθε βήμα μας στο φωτεινό μονοπάτι.

Το ίδιο και το Ιερό της οικογένειας, ο Βωμός, το εικονοστάσι, πρέπει να είναι γεμάτος Αρμονία, διότι η κάθε δυσαρμονία επηρεάζει όλη την οικογένεια και την εργασία της. Αναγκαίο να κυριαρχεί η αγάπη, η αρμονία, η κατανόηση, η ευγένεια στις σχέσεις τους.

Ο κήπος, σ’ ένα γνωστικό σπίτι βοηθάει την αρμονία, σε αντίθεση με τις επικρίσεις, τα δυσαρμονικά λόγια, την συκοφαντία. Ανάγκη να βιώσουμε την Γνώση, την Σοφία, την Αγάπη, εδώ, τώρα διότι αν δεν το κάνουμε τώρα, δεν θα το κάνουμε ποτέ.

Τα ίδια ισχύουν και για τα Ιερά της πόλης, της χώρας, του πλανήτη. Υποχρέωσή μας να τα διατηρούμε καθαρά, σε Ισορροπία, σε Αρμονία για να επιτελούν το έργο τους με τον πιο δυνατό τρόπο.

Διότι αν αποφεύγουμε τα παραπάνω, αν δεν τηρούμε τους Νόμους, τότε δημιουργούνται ανισορροπίες και οργανικές που εμφανίζονται με την μορφή ασθενειών. Αυτές έρχονται για να μας θυμίσουν την παράλειψή μας προς τους Νόμους για να επανορθώσουμε και να ακολουθήσουμε την ορθή πορεία, αν φυσικά το θέλουμε. Καμμία ανώτερη δύναμη δεν επεμβαίνει στην ελεύθερη βούλησή μας, διότι είναι παράβαση Συμπαντικού Νόμου.

Όταν όμως δεν θέλουμε να αντιληφθούμε την παράβασή μας, τότε η ασθένεια συνεχίζεται, ως φυσικά ως τιμωρία, αλλά ως συνεχής υπενθύμιση. Οι Νόμοι δεν πρέπει να παραβαίνονται. Ο Σωκράτης, παράδειγμα προς μίμηση, ενώ δικάστηκε “άδικα”, δεν άκουσε τις προτροπές να φυγαδευτεί από την πόλη του, διότι θα παρέβαινε τους Νόμους. Αν δεν τηρούμε τους Νόμους και τις πινακίδες του ΚΟΚ (κώδικα οδικής κυκλοφορίας) δεν θα φτάσουμε στον προορισμό μας. Όλα υπόκεινται στους Νόμους και ξύπνια Συνείδηση μας οδηγεί σωστά σαν φάρος. Να γιατί πρέπει να την ξυπνήσουμε, για να φτάσουμε στην Έξοδο γρήγορα και με ασφάλεια.

Στην πορεία μας αυτή προς την Έξοδο, θα πρέπει να θυμόμαστε τα λόγια του Χριστού “ζήτα για να σου δοθεί”, “χτύπα για να σου ανοίξουν”, διότι χωρίς επικοινωνία, χωρίς βοήθεια “άνωθεν” δεν μπορούμε να προχωρήσουμε ούτε βήμα.

Και κλείνοντας, να θυμηθούμε την ρήση “ο καλός ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται”. Για να γίνει καλός καπετάνιος όμως και να το αποδείξει στην φουρτούνα θα πρέπει να “δοκιμαστεί” πρώτα. Δοκιμασίες είναι λοιπόν τα εμπόδια και οι δυσκολίες της ζωής μας για να γίνουμε καλοί καπετάνιοι, διότι στην Έξοδο και για την συνέχεια της πορείας της Ανθρωπότητας χρειάζονται καλοί, σωστοί, και γεμάτοι Αγάπη καπετάνιοι.

Αν στόχος μας είναι να φτάσουμε στην Έξοδο στην ώρα μας, πρέπει να ξεκινήσουμε τώρα να δουλεύουμε με τις Αρχές της καρδιάς μας και με επιβλέποντα την ξύπνια Συνείδηση.

Το αύριο θα μας φέρει “αύριο” στην Φωτεινή Έξοδο.