Ο ΠΑΡ ΑΓΚΩΝ ΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΚΑΡΑ

 

Ο παρ-αγκων-ισμός*   του μασκαρά**

Μασκαράς, όπως λένε τα λεξικά, αλλά θυμούνται και οι παλιοί, έτσι ονόμαζαν έναν πολύ κακό άνθρωπο, έναν που δεν έχει ντροπή.

Αργότερα μασκαράς ονομάστηκε και ο καρνάβαλος που μεταφορικά ως χαρακτηρισμός έδειχνε έναν άνθρωπο που δεν είχε «τσίπα», ντροπή.

Όλα τα παραπάνω ήταν τα χαρακτηριστικά αυτού που «φορούσε» μάσκα, είτε ως φυσικό αντικείμενο, είτε ως προσωπικότητα. Σήμερα δυστυχώς, λέω δυστυχώς, διότι οι άνθρωποι στην πλειονότητά τους, έχουν ως μόνιμο «αξεσουάρ» τις μάσκες της ψεύτικης προσωπικότητας και τις εναλλάσσουν κατά το δοκούν.

Ταυτόχρονα, έρχεται η Μητέρα Φύση και μας φορά μάσκες για να μας το κάνει χτυπητό, ολοφάνερο. Ξυπνήστε βρε «μασκαράδες, σας φόρεσα μάσκες μήπως και αντιληφθείτε την πραγματικότητά σας. Μήπως και καταλάβετε ότι κάνατε τέχνη την προσωπίδα, την μάσκα της προσωπικότητάς σας και δεν αφήνετε να εκδηλωθεί ούτε μία στιγμή ο αληθινός εαυτός σας. Είστε μασκαράδες και σας το δείχνω, σας υποχρεώνω να το δείτε.

Εσείς όμως ακόμη και τώρα μάλλον παραμένετε κοιμισμένοι νομίζοντας ότι η μάσκα είναι για άλλο σκοπό. Τι άλλο να κάνω για να σας ξυπνήσω, για να σας βοηθήσω να δείτε την αλήθεια σας;;

Ταυτόχρονα ήρθε η κίνηση – χαιρετισμός δια του αγκώνα για να μας θυμίσει το «πρίτςςς» που κάναμε πιτσιρικάδες, δείχνοντας τον αγκώνα μας. «Σιγά που θα σου το δώσω, πριτς.»

Η Μητέρα Φύση μας έδωσε την παλάμη, στην οποία φτάνουν όλα τα ανακλαστικά αισθητήρια του σώματος, (όπως και στα πόδια) γι’ αυτό και απλώναμε το χέρι για να χαιρετίσουμε κάποιον. Τώρα πολλοί δίνουν τον αγκώνα σαν να λένε «πριτςςςς που θα σου δώσω το χέρι μου!!!!!».

Τελικά, έχουμε στο πρόσωπό μας την ζωντανή υπενθύμιση ότι κοιμόμαστε συνειδησιακά. Επαληθεύουμε τον ύπνο μας με τον χαιρετισμό (παραγκωνισμό) του αγκώνα. Τι άλλο μας χρειάζεται για να αντιληφθούμε ότι κάτι δεν πάει καλά σε μας, στον καθέναν μας. Ας μην ρίχνουμε το μπαλάκι στην ευθύνη του άλλου. Ο άλλος φταίει, ο άλλος το έκανε, ο άλλος αποφάσισε.

Το 1976 ο Δ. Σαμαέλ είπε: «ένα βήμα πίσω και είμαστε χαμένοι». Ο Δ. Λάκσμι αργότερα είπε: «Αν δεν κάνουμε ένα βήμα μπροστά, είμαστε χαμένοι». Τώρα λέμε: «ας σωθεί όποιος μπορεί». Αν παίρνουμε τα προβλήματα των άλλων, βυθιζόμαστε πιο γρήγορα. Δεν φταίνε οι άλλοι για τις επιλογές μας.

Δηλώνουμε όλοι οι άνθρωποι ότι θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και τελικά κάνουμε ότι μπορούμε για να μην είμαστε. Γιατί;;  Τι επιθυμούμε τελικά στην ζωή μας; Μήπως άλλα ζητά η καρδιά και άλλα πράττει ο νους; Μήπως η καρδιά ζητά αγάπη, αλήθεια, συνεργασία, αρμονία και ο νους διπλώνει τον αγκώνα και λέει: «πριτςςςςς που θα σου δώσω όλα αυτά. Γιατί τι έκανες για να τα αξίζεις;;».

Αλήθεια, τι κάνουμε για να αξίζουμε μιας καλύτερης πορείας στην ζωή; Προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι; Όχι. Προσπαθούμε να βοηθάμε τον διπλανό μας; Μόνο όταν η δημοσιότητα είναι δίπλα. Προσπαθούμε να περιορίσουμε την δράση των κακών μας συγκατοίκων, των ελαττωμάτων μας; Όχι.

Κι όμως πάλι έχουμε βοήθεια άνωθεν. Πάλι μας δείχνει ότι η μάσκα, με ύφασμα ή αυτή της προσωπικότητάς μας είναι δυστυχώς μόνιμο εξάρτημά μας και πρέπει να το αποβάλλουμε.

Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε «μασκαράδες». Να μην φοβόμαστε να δείξουμε το πραγματικό μας πρόσωπο. Όμως για να αποκτήσουμε αυτό το κουράγιο πρέπει να το έχουμε καθαρό, σταθερό, αληθινό. Διαφορετικά θα κρυβόμαστε πίσω από μάσκες και ψεύτικα χαμόγελα και δεν θα τολμάμε να δίνουμε το χέρι μας στον απέναντι γιατί το χέρι είναι συνδεδεμένο με την καρδιά μας και θα έχουμε τον φόβο μήπως διαβάσει τις πραγματικές μας σκέψεις.

Τελικά, φοβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό. Ας το κατανοήσουμε κι ας κάνουμε κάτι, διότι διαφορετικά μας περιμένουν τα σκοτάδια. Κι ας μην παραπονιόμαστε ότι βαδίζουν τα πράγματα (προσέξτε, όχι εμείς, τα πράγματα) όλο και προς το χειρότερο.

Μετά από τόσες προειδοποιήσεις για αλλαγή πορείας, για ν’ αποφύγουμε τα βράχια και τα σκοτάδια, αν εμείς κοιμόμαστε συνειδησιακά, τότε οι επιλογές μας αποζημιώνονται.

Αν κάποιος δεν παλέψει να βγει στο Φως, θα βυθίζετε όλο και περισσότερο στα σκοτάδια. Αν θέλει να βγει στο Φως τότε βλέπει τις προειδοποιήσεις, βλέπει την ανάγκη παρ-αγκων-ισμού του μασκαρά και αντιδρά. Έτσι κατανοεί τις προειδοποιήσεις, πιάνει τα μηνύματα και θέλει να ελευθερωθεί. Ναι τότε θα οδηγηθεί προς το Φως.

 

 

*παραγκωνισμός:  υποσκελίζω, θέτω κατά μέρος, απωθώ δια του αγκώνος

**μασκαράς:  φέρον μάσκα, προσωπίδα, μεταμφιεσμένος, μτφ. Άνθρωπος επαίσχυντος, κακοήθης.

Δημήτρης Φιλιππίδης

Οκτ 2020