Το ασυνείδητον της εποχής

Το ασυνείδητον της εποχής.

Γράφει ο Δημήτρης Φιλιππίδης

Ας μην μας φανεί παράξενο το ότι βαδίζουμε εντελώς ασυνείδητα προς ένα κατηφορικά καταστροφικό μέλλον, κι όμως χαμογελάμε σαν τον τρελό της τράπουλας Ταρώ.

Ανεμελιά; Αδιαφορία; Ωχαδελφισμός; Κάτι ή κάποιος θα μας σώσει; 

Βαδίζουμε ένα δρόμο, μια εποχή, όπου ενώ η αρνητικότητα και το κακό αυξάνουν πέρα από το «επικίνδυνο», κι όμως εμείς σκεφτόμαστε το τι θα αγοράσουμε στις γιορτές, τι και πόσο θα πιούμε, αν θα βρούμε ταίρι για σεξ και όλα τα άλλα τ’ αφήνουμε στην άκρη, με την αιτιολογία ότι τα έχει ξαναζήσει η ανθρωπότητα και τα ξεπέρασε.

Ναι, σίγουρα υπήρξαν κι άλλες δύσκολες εποχές για την ανθρωπότητα και ξεπεράστηκαν. Πώς όμως; Με καταστροφές, θανάτους, πόνο, θλίψη, φόβο. Καμμία εποχή δεν ξεπεράστηκε με αγάπη, ομόνοια, γαλήνη.

Άλλωστε να θυμηθούμε και την εποχή της καταστροφής της Ατλαντίδας, που έγινε εξ αιτίας της «κατάντιας των ανθρώπων της», τον κατακλυσμό του Νώε.

Με όλα αυτά δεν επιθυμώ κατ’ ουδένα τρόπο να βάλω φόβους στο μυαλό κανενός. Κάτι άλλωστε που δεν μπορώ να το κάνω, γιατί αν θα είχα την δυνατότητα να μπω στο μυαλό των ανθρώπων θα το έκανα μόνο για καλό.

Αλλά, δεν μας ανησυχεί το ότι ζώα έρχονται πιο κοντά στον άνθρωπο, ως προς τον χαρακτήρα, και πάρα πολλοί άνθρωποι οδηγούμαστε στα χαρακτηριστικά των αιμοβόρων ζώων;

Ας κάνουμε μια γρήγορη ερώτηση: «ποιες είναι οι αξίες στην ζωή μας;;». Τις εφαρμόζουμε; Τις διδάσκουμε στα παιδιά μας; Μήπως μένουμε στα ωραία λόγια, και οι πράξεις μας καθώς και η ζωή μας είναι ακριβώς το αντίθετο;

Θα σκεφθεί κάποιος ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να αλλάξουμε τις καταστάσεις. Ναι, έτσι είναι, όταν μάλιστα έχουν γραφεί και σε ιερά βιβλία, πχ στην Αποκάλυψη, τότε ναι, θα έρθουν τα γεγονότα. Όμως ούτε αυτό μας προβληματίζει.

Μπορούμε να κάνουμε κάτι, αφού δεν έχουμε την δυνατότητα να αλλάξουμε τα γεγονότα; Βεβαίως και μπορούμε: μήπως έχουμε υποχρέωση να αλλάξουμε τον εαυτό μας και όλα αυτά τα γεγονότα είναι το πεδίο εκπαίδευσης για την αλλαγή μας αυτή;

Ίσως δημιουργώ σκοτούρες σε πολλούς, αλλά μου βγαίνουν από την καρδιά μου και δεν μπορώ να τα συγκρατήσω. Αν θέλει κανείς ν’ ακούσει και να προβληματιστεί, καλώς. Αν πάλι χτυπώ «στου κωφού την πόρτα», δεν πειράζει. Ο καθένας μας έχει την ελεύθερη βούλησή του και την επιλογή του και φυσικά φέρει και την ευθύνη των επιλογών του απέναντι στον εαυτό του.

Προβληματισμοί μου είναι όλα αυτά, ίσως γιατί είμαι «αλλεργικός» στο κακό, στο αρνητικό, στο άδικο και περισσότερο στην ασυνειδησία που μας κάνει «τυφλούς».